FSO 1300 Coupé
W dzisiejszym świecie FSO 1300 Coupé to temat, który wzbudził wiele zainteresowania i debaty. Od lat FSO 1300 Coupé jest przedmiotem studiów i badań, a jego znaczenie wzrosło z biegiem czasu. Zarówno w środowisku akademickim, jak i wśród ogółu społeczeństwa, FSO 1300 Coupé przykuł uwagę wielu osób ze względu na jego znaczenie w różnych aspektach społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z FSO 1300 Coupé, od jego pochodzenia i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Poprzez wyczerpującą analizę będziemy starali się dogłębnie zrozumieć, w jaki sposób FSO 1300 Coupé wpłynął na różne obszary i jakie perspektywy otwierają się wokół tego tematu.
 Wystawa osiągnięć stolicy na XXX-lecie PRL w 1974[1] | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | |
| Zaprezentowany |
1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment |
sportowe segmentu D |
| Typy nadwozia |
3–drzwiowe coupé |
| Silniki | |
| Skrzynia biegów |
4–biegowa manualna |
| Napęd | |
| Rozstaw osi |
2200 mm |
| Masa własna |
900 kg |
| Liczba miejsc |
2+2 |
FSO 1300 Coupé (także Polski Fiat 1100 Coupé[1][2]) – prototyp polskiego samochodu sportowego produkcji FSO, skonstruowany w latach 1973–1974[3], a zaprezentowany w 1974 roku podczas wystawy "Warszawa XXX"[3]. Nazywany „polskim Lotusem Espritem”[3].
Historia i opis pojazdu
Model skonstruowano w oparciu o rozwiązania techniczne opracowane w OBRSO oraz zapożyczone z Fiata 128 Rally[3], jednak do jego opracowania wykorzystano również podzespoły Fiata X1/9 oraz Polskiego Fiata 125p[4]. Elementy układu napędowego, jezdnego, hamulcowego oraz wyposażenia zaadaptowano z modelu Fiat 128 Rally[3][5]. W instalacji elektrycznej zastosowano rozwiązania z Fiata 128 oraz Polskiego Fiata 125p[4][3].
Nadwozie, zaprojektowane przez Zbigniewa Wattsona, miało modny ówcześnie kształt klina[4]. Deska rozdzielcza, wykonana z tworzywa sztucznego, była bogato wyposażona w przełączniki i wskaźniki przejęte z samochodów marki Fiat[3]. Z przodu znajdowały się dwa fotele kubełkowe, a z tyłu niewielka kanapa[4]. Do wad samochodu należały niskie właściwości jezdne oraz słabe osiągi – silnik, umieszczony poprzecznie z tyłu, dysponował mocą 75 KM, przez co zapewniał maksymalną prędkość 140 km/h[5][4]. Produkcji seryjnej nigdy nie uruchomiono, ze względów ekonomicznych[3]. Po kilku latach od powstania zdecydowano o zniszczeniu jedynego prototypu, ze względu na uznanie za konstrukcję nieprzydatną w sporcie oraz przy rozwoju dalszych konstrukcji FSO[4].
Dane techniczne
- Silnik: Fiat, R4, 1116 cm³, moc 56 KM przy 6000 obr./min albo Fiat 128AR.000, R4, 1290 cm³, moc 75 KM przy 6000 obr./min[6]
- Średnica cylindra x skok tłoka: 80 x 55,5 mm albo 86 x 55,5 mm[6]
- Stopień sprężania: 8,9:1
- Prędkość maksymalna – 140 km/h
- Zużycie paliwa: 8-9 l / 100 km
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Młody Technik, 11/1974, s.4
- ↑ Polski Fiat 1100 Coupé (1975) - prototypy na bazie 128
- ↑ a b c d e f g h Andrzej Glajzer. Samochód sportowy FSO 1300 Coupé. „Automobilista”. 11/2011, s. 24-30. Warszawa: Automobilista Sp z o.o.. ISSN 1507-7357.
- ↑ a b c d e f Marek Kuc: Samochody z Żerania 1951-1977. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2017, s. 104-105. ISBN 978-83-206-1986-7.
- ↑ a b Mirosław Górski: Historia Konstrukcji Samochodów FSO. Warszawa: Oddział Warszawski SIMP, Klub Pracowników i Przyjaciół FSO, 2006, s. 77-78. ISBN 83-920912-1-3.
- ↑ a b Esprit z Żerania. Czyli Polski Fiat 1100, a może FSO 1300?