Ewa Korczyńska

Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Ewa Korczyńska. Niezależnie od podejścia, Ewa Korczyńska zawsze budził zainteresowanie i ciekawość ludzkości. Niezależnie od tego, czy był przedmiotem badań, postacią historyczną, czy inspiracją do kreatywności, Ewa Korczyńska odcisnął swoje piętno na świecie w niewyobrażalny sposób. Na przestrzeni dziejów był przedmiotem debat, analiz i podziwu, uznawany za punkt odniesienia w różnych kontekstach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ewa Korczyńska, próbując rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na różne aspekty ludzkiego życia.

Ewa Korczyńska
Ewa, Helka
Pełne imię i nazwisko

Ewa Maria Korczyńska

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1909
Biecz

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 2001
Poznań

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Komisji Edukacji Narodowej

Ewa Maria Korczyńska, ps. „Ewa”, „Helka” (ur. 2 grudnia 1909 w Bieczu, zm. 13 stycznia 2001 w Poznaniu) – porucznik Armii Krajowej[1], członek honorowy Aeroklubu Polskiego[2].

Życiorys

Urodziła się 2 grudnia 1909 w Bieczu, w rodzinie Edwarda i Jadwigi z Skórczewskich[3][4].

W 1931 została członkinią Przysposobienia Wojskowego Kobiet, a w następnym roku także Aeroklubu Poznańskiego. Latała na szybowcach i samolotach sportowych[3]. Po wybuchu II wojny światowej, wysiedlona wraz z rodziną do Warszawy, została kurierem zagranicznym Odcinka „Południe” w Dziale Łączności Zagranicznej Oddziału V Komendy Głównej Armii Krajowej[3].

W powstaniu warszawskim kierowała służbą porządkową Wojskowej Służby Kobiet Obwodu Żoliborz AK. 14 września 1944 została ciężko ranna. Początkowo przebywała w szpitalu powstańczym przy ul. Krechowieckiej, a później została ewakuowana z innymi rannymi do Pruszkowa[3][4].

W grudniu 1953 została aresztowana, a następnie skazana za „działalność szpiegowską” na karę 15 lat więzienia, zwolniona po prawie 4 latach. W 1956 została zrehabilitowana[2]. Przez wiele lat inwigilowana i nękana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa[5][1]. Pracowała zawodowo jako wykładowca w Szkole Ekonomicznej w Poznaniu[2].

Zmarła 13 stycznia 2001 w Poznaniu[5][4]. Została pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 17, miejsce 14)[6].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Panteon: Wielkopolanki w Służbie Ojczyźnie 1830-1989 : Ewa Korczyńska. Wielkopolski Urząd Wojewódzki w Poznaniu. .
  2. ↑ a b c Ewa Korczyńska. Aeroklub Poznański. .
  3. ↑ a b c d Adamska, Bączyk i Hoff 2004 ↓, s. 21.
  4. ↑ a b c d e Ewa Maria Korczyńska. Muzeum Powstania Warszawskiego. .
  5. ↑ a b Adamska, Bączyk i Hoff 2004 ↓, s. 22.
  6. ↑ Ewa Korczyńska. Urząd Miasta Poznania. .

Bibliografia

  • Anna Adamska, Jarosław Bączyk, Krzysztof Hoff: Czuwaj wiaro! Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2004. ISBN 83-909940-7-0.