W dzisiejszym świecie Eva von Tiele Winckler odegrał fundamentalną rolę w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy jest to aspekt osobisty czy zawodowy, Eva von Tiele Winckler stał się tematem ogólnego zainteresowania ze względu na jego wpływ na nasze społeczeństwo. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Eva von Tiele Winckler oraz temu, jak ukształtował on nasze doświadczenia i perspektywy. Od wpływu na kulturę popularną po rolę w innowacjach technologicznych, Eva von Tiele Winckler okazał się wszechstronnym i istotnym tematem w obecnym krajobrazie. Poprzez dogłębną analizę sprawdzimy, jak Eva von Tiele Winckler ewoluował w czasie i jego wpływ na ludzi, społeczności i branże. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat!
Eva von Tiele-Winckler Valeska-Anna Katharina-Adelajda Maria-Elisabeth-Eva von Tiele-Winckler[1] | |
![]() Ewa von Tiele-Winckler – Matka Ewa | |
Data i miejsce urodzenia |
31 października 1866 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1930 |
Miejsce pochówku |
zespół dawnego ewangelickiego ośrodka opiekuńczego „Ostoja Pokoju” w Bytomiu |
Matka Przełożona diakonatu „Ostoja Pokoju” | |
Okres sprawowania |
1893–1930 |
Wyznanie |
ewangelicko-augsburskie |
Śluby zakonne |
1893 |
Odznaczenia | |
Order Wilhelma[2] |
Eva von Tiele-Winckler, Matka Ewa (ur. 31 października 1866 w Miechowicach, zm. 21 czerwca 1930 tamże) – niemiecko-śląska diakonisa luterańska, działaczka charytatywna, autorka zbioru wierszy „Soli Deo”.
Córka Waleski i Huberta von Tiele-Wincklerów – ówczesnych właścicieli Miechowic, siostra Franza Huberta von Tiele-Wincklera, wnuczka Franza von Wincklera. Mając 16 lat przyjęła protestantyzm i niespełna dwa lata później, w 1884 roku została konfirmowana w tutejszym kościele ewangelickim. Jej powołaniem stała się dobroczynność i praca na rzecz najbardziej potrzebujących. W 1886 r. udała się do Bethel koło Bielefeld, gdzie odbyła ośmiomiesięczne przygotowanie do służby diakonackiej i pracy charytatywnej. W 1890 roku zakończyła się w Miechowicach budowa Ostoi Pokoju (Friedensort) – domu opieki będącego podarunkiem od jej ojca, Huberta von Tiele który na potrzeby tego domu przeznaczył 3 tys. marek rocznie, a od 1891 roku 12 tys. marek rocznie[3]. Już pod koniec roku 1890 znalazło tam schronienie około czterdziestu potrzebujących kobiet i dzieci.
W 1893 roku Ewa przyjęła ordynację diakonacką. Założyła wówczas w Miechowicach diakonat żeński, którego regulamin sama opracowała. Jednak od 1895 roku ponownie przebywała w Bethel, gdzie była przełożoną tamtejszych diakonis. Do Miechowic powróciła ostatecznie w 1901 roku. Zamieszkała wówczas w niewielkim drewnianym domku obok plebanii kościoła ewangelickiego i poświęciła się kierowaniu Diakonatem. Następne lata upłynęły Matce Ewie na tworzeniu kolejnych domów dla bezdomnych dzieci, których w sumie zostało otwartych czterdzieści, oraz na przygotowywaniu sióstr do pracy misyjnej w 18 krajach świata, głównie w Afryce i Azji. Była również autorką popularnej literatury religijnej. Została pochowana w Miechowicach[4] na terenie Ostoi Pokoju[5]; na grobie znajduje się prosty krzyż z napisem „Ancilla Domini (pol. Służebnica Pańska) 1866–1930”[6].