W dzisiejszym świecie Eugeniusz Skrobocki stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, wpływ na naukę czy znaczenie na polu kultury, Eugeniusz Skrobocki jest tematem zasługującym na szczególną uwagę. Na przestrzeni lat przeprowadzono liczne badania i badania, które rzuciły światło na różne aspekty związane ze zmienną Eugeniusz Skrobocki, umożliwiając lepsze zrozumienie i docenienie jej znaczenia. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Eugeniusz Skrobocki, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję tego bardzo istotnego tematu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Deputowany do Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych | |
| Okres |
od 1990 |
Eugeniusz Skrobocki (ur. 1950 w Ejszyszkach, zm. 4 lutego 2010 w Grodnie) – polski działacz społeczny na Białorusi, były redaktor naczelny Głosu znad Niemna i Magazynu Polskiego, wiceprzewodniczący Związku Polaków na Białorusi uznawanego przez władze w Mińsku (2005).
Po ukończeniu szkoły zawodowej pracował jako ślusarz. Kształcił się na Wydziale Dziennikarstwa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego. Po odsłużeniu wojska na Dalekim Wschodzie podjął pracę dziennikarza w "Astrawieckiej Praudzie". Był redaktorem naczelnym gazety Mińskiego Instytutu Medycznego oraz korespondentem "Czyrwonej Zmieny". Zastępował redaktora naczelnego rosyjskojęzycznej "Grodnieńskiej Prawdy".
W czasie pobytu na wschodzie ZSRR pisał korespondencje dla "Socjalistycznej Jakucji". Pod koniec lat osiemdziesiątych był jednym z założycieli Związku Polaków na Białorusi i jego aktywnym działaczem. Przez pierwsze siedem lat istnienia pisma stał na czele redakcji "Głosu znad Niemna" (1989–1996). W 1992 założył i przez kilkanaście lat redagował wydawany w Grodnie "Magazyn Polski".
W latach 1990–1995 był deputowanym do Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych. Pełnił w niej funkcję sekretarza Komisji ds. Narodowości i Stosunków Narodowościowych[1]. W maju 1995 kandydował w wyborach do Rady Najwyższej Białorusi XIII kadencji w okręgu Nr 119 w Wołkowysku z poparciem Związku Polaków i białoruskich organizacji demokratycznych[2].
W łonie Związku Polaków związany z prezesem Tadeuszem Kruczkowskim. Na zjeździe w Wołkowysku, który odbył się 27 sierpnia 2005, został wybrany wiceprzewodniczącym ZPB[3].
Od 1975 działał w Związku Dziennikarzy Białoruskich. Zajmował się m.in. dokumentowaniem historii miast i miasteczek dawnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, w tym rodzinnych Ejszyszek[4].