W dzisiejszym świecie Eugeniusz Get-Stankiewicz stał się istotnym tematem, który wpływa na różne aspekty naszego codziennego życia. Jego wpływ jest widoczny w takich obszarach jak gospodarka, polityka, społeczeństwo i kultura. Od Eugeniusz Get-Stankiewicz wywołał intensywną debatę, która ma na celu dogłębne zrozumienie jej implikacji i konsekwencji. W miarę jak Eugeniusz Get-Stankiewicz zyskuje na znaczeniu, niezwykle ważne jest przeanalizowanie jego różnych aspektów i zrozumienie, jak wpływają one na naszą rzeczywistość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Eugeniusz Get-Stankiewicz i jego wpływ na nasze codzienne konteksty.
![]() Płaskorzeźba - autoportret Geta-Stankiewicza, Wrocław, kamienica „Jaś” | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Alma Mater |
Politechnika Wrocławska |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Odznaczenia | |
![]() |
Eugeniusz Get-Stankiewicz, właściwie Eugeniusz Józef Stankiewicz, (ur. 14 marca[1] lub 14 maja[2][3][4] 1942 w Oszmianie na Wileńszczyźnie, zm. 10 kwietnia 2011 we Wrocławiu) – polski artysta grafik i rzeźbiarz.
Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej (1961–1966) oraz w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (1966–1972). W latach 1982–1985 prowadził pracownię grafiki warsztatowej na PWSSP, od 1998 był pracownikiem Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.
W latach 60. i 70. był związany z kulturą studencką, pracował także jako kierownik artystyczny Wydawnictwa Ossolineum. Jego pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w 1964, wystawiał m.in. w Galerii Teatru STU w Krakowie (1987, 1988, 1989), Galerii Sceny Plastycznej Leszka Mądzika w Lublinie (1990), Galerii Kordegarda (Narodowe Centrum Kultury) w Warszawie (1994), Galerii Zachęta w Warszawie (1996). W 1995 stworzył tzw. Domek Miedziorytnika w dawnym domu altarystów przy kościele Św. Elżbiety we Wrocławiu, czyli kamieniczce „Jaś”, gdzie zamieszkał i prowadził działalność artystyczną.
Zajmował się rysunkiem, grafiką warsztatową i użytkową, miedziorytnictwem, medalierstwem, malarstwem, plakatem (m.in. projektował plakaty dla „Solidarności”. Często wykorzystywał w swej twórczości motyw głowy (nazywanej „Łbem”), o rysach samego artysty. W przestrzeni miejskiej Wrocławia pozostawił charakterystyczne dzieła, m.in. Tablicę ku Czci Działań na Prostych Liczbach (na Jatkach), witraż w kościele Garnizonowym, płaskorzeźbę „Zrób to sam” (na kamieniczce „Jaś”), geometrycznego pomnika „Solidarności” przy ul. Norwida, pozował do rzeźby Murzyna umiejscowionej na kamienicy „Pod Murzynem” na Placu Solnym (obecnie siedziba wrocławskiego oddziału „Gazety Wyborczej”).
Był laureatem wielu nagród, m.in. nagrody kulturalnej „Solidarności” za lata 1981–1982 (za twórczość graficzną, w tym za pracę „Zrób to sam”), medalu honorowego Międzynarodowego Biennale Ekslibrisu Współczesnego (1988), Śląskiej Nagrody Kulturalnej rządu Dolnej Saksonii (1995), Złotej Kuli (2011).
Pośmiertnie w 2011 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5][6]. Otrzymał w 2012 honorowe obywatelstwo Wrocławia „Civitate Wratislaviensis Donatus”[7] i Wschowy[8].
Został pochowany na Cmentarzu Osobowickim[4].