Eugeniusz Śmiarowski

W tym artykule zagłębiamy się w fascynujący świat Eugeniusz Śmiarowski, badając jego liczne aspekty, wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i znaczenie w obecnym kontekście. Od swoich początków do chwili obecnej Eugeniusz Śmiarowski odegrał zasadniczą rolę w różnych obszarach, wywołując debaty, refleksje i emocje wśród tych, którzy go doświadczyli. Poprzez szczegółową analizę zbadamy jego wpływ na różne kultury, jego znaczenie w historii i jego projekcję na przyszłość. Nie ma znaczenia, czy Eugeniusz Śmiarowski to osoba, temat, data czy jakikolwiek inny element, ponieważ jego znaczenie przekracza granice i otwiera nieskończone możliwości zrozumienia jego istoty i wpływu na otaczający nas świat.

Eugeniusz Śmiarowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1878
Łomża

Data i miejsce śmierci

7 października 1932
Warszawa

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowo-Radykalne, Zjednoczenie Stronnictw Demokratycznych, PSL „Wyzwolenie”, Partia Pracy

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Eugeniusza Śmiarowskiego na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Eugeniusz Śmiarowski (ur. 7 maja 1878 w Łomży, zm. 7 października 1932 w Warszawie) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm I kadencji w II RP.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1902, później był adwokatem. Od 1906 w Kole Obrońców Politycznych, kierowanym przez Stanisława Patka. Prowadził działalność niepodległościową, był m.in. członkiem Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie oraz Rady Narodowej. Był pracownikiem Komisji Kwalifikacyjnej Tymczasowej Rady Stanu[1]. Był jednym z czołowych działaczy Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Demokratycznych[2].

Początkowo w Stronnictwie Narodowo-Radykalnym, później w Zjednoczeniu Stronnictw Demokratycznych, następnie w PSL „Wyzwolenie”. W 1922 z listy tej ostatniej partii wszedł do Sejmu (poseł z okręgu nr 23). Był kandydatem ugrupowania na marszałka izby. W marcu 1925 przeszedł do Partii Pracy. Wkrótce potem jednak opuścił i tę partię.

W 1928 zakończył karierę polityczną i skupił się na pracy adwokackiej. Bronił oskarżonych w procesie posłów mniejszości białoruskiej Hromady, jak również w procesie brzeskim.

Bolesław Leśmian dedykował mu zbiór wierszy Łąka z 1920 roku.

Jest pochowany na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera U-1-4)[3].

Przypisy

  1. ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 225.
  2. ↑ Jerzy Pająk, Zjazdy Okręgowej Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Niepodległościowych w Kielcach w listopadzie 1917 roku, w: Między Wisłą a Pilicą. Studia i materiały historyczne pod red. K. Brachy i S. Wiecha, t. 1, 2000, s. 305
  3. ↑ śp. Eugeniusz Śmiarowski

Bibliografia

Linki zewnętrzne