Emmeram z Ratyzbony
Dziś Emmeram z Ratyzbony to temat, który budzi duże zainteresowanie i dyskusję w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Emmeram z Ratyzbony stał się istotnym problemem, który dotyka ludzi w każdym wieku, płci i kulturze. Od swoich początków po obecne implikacje, Emmeram z Ratyzbony był przedmiotem analiz i badań w różnych dziedzinach i dyscyplinach, co doprowadziło do większego zrozumienia i świadomości jego znaczenia. W tym artykule zostaną zbadane różne aspekty Emmeram z Ratyzbony, aby zrozumieć jego dzisiejszy wpływ i znaczenie we współczesnym świecie.
| biskup i męczennik | |
 św. Emmeram na gotyckim witrażu (1513 r.) znajdującym się w muzeum w Pasawie | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 września 652 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
1833 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
drabina, szata biskupia |
| Patron | |
| Szczególne miejsca kultu | |
Święty Emmeram z Ratyzbony (zapisywany również jako Emmeran lub Imbram) (ur. ok. 600 roku w Poitiers w Akwitanii, zm. 22 września 652 roku w Aschheim w Bawarii) – duchowny katolicki, misjonarz, biskup Poitiers i Ratyzbony, męczennik, uznawany przez Kościół katolicki za świętego.
Życiorys
W historii Emmerama jest wiele niepewności. Nie zachowały się przekazy przez współczesnych Emmeramowi[1]. Biskup Fryzyngi Arbeo (764–783) napisał biografię świętego[2], zatytułowaną Vita Sancti Emmerami, ok. 772 roku czyli ponad sto lat po jego śmierci[1].
Arbeo podał, że Emmeram urodził się w szlacheckiej rodzinie w Akwitanii, gdzie otrzymał wykształcenie kapłańskie. Według niektórych źródeł został biskupem Poitiers, jednakże jego imię nie pojawia się w kronikach. Sugeruje się, że objął on urząd na krótko pomiędzy śmiercią Dido (data nieznana), a wybraniem Ansoaldusa (674).
Emmeram, gdy usłyszał o bałwochwalstwie panującym w Bawarii, ruszył tam z misją ewangelizacyjną[2]. Podróżował wzdłuż Loary, poprzez Schwarzwald, aby następnie wzdłuż Dunaju dotrzeć do Ratyzbony[2]. Dotarł na dwór Theodo I księcia Bawarii w Ratyzbonie około 660–670[3]. Theodo przyjął go i przez następne trzy lata Emmeram pełnił w jego włościach pracę misjonarską[3].
Według legendy przekazanej przez Arbeo, Uta (lub Ota), córka księcia, wyznała Emmeramowi, że oczekuje nieślubnego dziecka[2]. Według Arbeo ojcem miał być Sigipaldus z dworu jej ojca[2]. Kierowany współczuciem Emmeram polecił księżniczce by rozgłosiła, że on jest ojcem dziecka, co miało zmniejszyć jej hańbę, gdyż był człowiekiem powszechnie szanowanym[2]. Wkrótce potem Emmeram udał się w pielgrzymkę do Rzymu. Kiedy książę Theodo i jego syn Lantpert dowiedzieli się o ciąży Uty, udali się w pogoń za biskupem. Lantpert dopadł go w Helfendorfie (obecnie część dzielnicy Aying w Monachium)[3]. Po złapaniu Emmeram został przywiązany do drabiny, poddany torturom, a następnie pocięty na kawałki[3]. Według niektórych źródeł Emmeram po torturach był wciąż żywy i został znaleziony przez swoich kompanów Vitalisa i Wolflete w kałuży krwi. Próbowali oni zabrać ciało biskupa do Aschheim, gdzie w owym czasie stał kościół św. Piotra, w którym Emmeram dokonał żywota.
W związku z zabójstwem Emmerama, uchwalono w Bawarii prawo, mówiące, że mordercy biskupów muszą odpokutować swój czyn poprzez wypełnienie złotem naczynia ołowianego odlanego na wzór szaty biskupiej[1].
Kult
W Kleinhelendorfie/Helendorfie, miejscu gdzie święty był torturowany, znajduje się obecnie kaplica upamiętniająca[2]. W Aschheim, gdzie zmarł, również znajduje się kaplica pod jego wezwaniem, w której początkowo pochowano świętego[3]. Ciało Emmerama zostało przeniesione do kościoła św. Jerzego w Ratyzbonie, a w połowie VIII wieku biskup Gawibaldus zarządził przeniesienie szczątków do kościoła pw. Emmerama[2]. Kościół ten został zniszczony przez pożar w 1642, ale ciało świętego znaleziono pod ołtarzem nietknięte przez ogień[2]. Po tym wydarzeniu w 1645 jego szczątki zostały przeniesione do ozdobnego relikwiarza[2]. Relikwiarz ten jest wystawiany na widok wiernych w bazylice św. Emmerama w Ratyzbonie każdego roku w okresie wspomnienia świętego, które w kościele katolickim obchodzone jest 22 września[2].
Kult świętego popularny był szczególnie w okresie średniowiecza, szczególnie w Bawarii, ale także w Austrii, Czechach, Słowacji i Polsce (m.in. nazwy miejscowości "Imbramowice").
Jego wezwanie nosi także m.in. katedra w Nitrze.
Galeria
-
Męczeństwo św. Emmerama (Salzburg) -
Bazylika św. Emmerama (Ratyzbona) -
Kaplica upamiętniająca miejsce męczeńskiej śmierci w okolicach Monachium
Przypisy
- ↑ a b c Ernst Klebel: Emmeram, heilig. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). T. 4. 1959, s. 482. (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i j k L. Clugnet, The Catholic Encyclopedia: St. Emmeram, New York: Robert Appleton Company www.newadvent.org, 1909 (ang.).
- ↑ a b c d e EMMERAM. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). T. 1. Hamm: 1990. ISBN 978-3-88309-013-9. . (niem.).
Zobacz też
- Emmeram
- Imbramowice (województwo małopolskie)
- Imbramowice (województwo dolnośląskie)
- Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Modlitwa za wstawiennictwem świętego
Linki zewnętrzne
- Erzbistum München und Freising: Hl. Emmeram. www.erzbistum-muenchen.de. . . (niem.).