Emiliano Chamorro Vargas
W tym artykule dokładnie zbadamy temat Emiliano Chamorro Vargas i wszystkie aspekty z nim związane. Od jego początków i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – wyruszymy w pouczającą podróż, która pozwoli nam lepiej zrozumieć tę koncepcję. Poprzez badania, analizy i zeznania będziemy starali się rzucić światło na najważniejsze aspekty Emiliano Chamorro Vargas, oferując szeroką i kompletną perspektywę. Podobnie zbadamy jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na życie codzienne, zapewniając czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję. Przygotuj się więc na zanurzenie się w świecie Emiliano Chamorro Vargas i odkryj wszystko, co kryje się za tym fascynującym tematem.
| |
| Data urodzenia |
11 maja 1871 |
|---|---|
| Data śmierci |
26 lutego 1966 |
| prezydent Nikaragui | |
| Okres |
od 1917 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Prezydent Nikaragui (drugi raz) | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Emiliano Chamorro Vargas (ur. 11 maja 1871, zm. 26 lutego 1966) – nikaraguański dyplomata, generał i polityk zwany Lwem Nikaragui, stryj Diego Manuela Chamorro Bolañosa, który w latach 1921–1923 sprawował dzięki wpływom politycznym Emiliano funkcję prezydenta.
Życiorys
Od 1893 organizator i uczestnik w wielu rewoltach przeciw władzy, m.in. jako przeciwnik reżimu generała José Santosa Zelayi. Od 1913 do 1916 i od 1921 do 1923 poseł w Waszyngtonie, w 1914 podpisał pakt Bryan-Chamorro umożliwiający Stanom Zjednoczonym budowę międzyoceanicznego kanału przez Nikaraguę w zamian za pomoc finansową (3 miliony dolarów). Od 1917 do 1921 i od stycznia do października 1926 prezydent Nikaragui z ramienia Partii Konserwatywnej, następnie na emigracji, od 1933 przywódca tej partii. Prowadził politykę proamerykańską[1]. W 1950 kandydat w wyborach prezydenckich. Zawarł układ z dyktatorem Anastasio Somozą, który dawał konserwatystom udział we władzy, i współpracował z nim w opracowaniu nowej konstytucji. Dzięki przekupieniu opozycji pod wodzą Chamorro Somoza zapewnił sobie poparcie w wyborach prezydenckich po nieprzewidzianej śmierci Víctora Manuela Romána y Reyesa, konserwatyści zaś zyskali wpływ na rządy w państwie. Emiliano Chamorro popadł jednak w niełaskę, kiedy wziął udział w spisku na życie Somozy wspólnie z kostarykańskim przywódcą José Figueresem Ferrerem. Dyktator miał zostać porwany podczas jednego ze swoich późnych spotkań w ambasadzie USA, lecz Somoza udaremnił zamach, nakazując aresztowanie i skazywanie na śmierć jego uczestników. Emiliano Chamorro i Figueres uciekli wtedy do Kostaryki[2].
Przypisy
- ↑ Waldemar Chamala, Pod czerwono-czarnym sztandarem, lewica.pl, 18 maja 2005.
- ↑ Shelley Klein, Najgroźniejsi dyktatorzy w historii, Jolanta Sawicka (tłum.), Warszawa: Wyd. Muza SA, 2008, s. 101, ISBN 978-83-7495-323-8, OCLC 749811259.
Bibliografia
- Michał Czajka, Słownik biograficzny XX wieku, str. 167, wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa, 2004, ISBN 83-214-1321-8
- Hasło Chamorro Vargas, Emiliano WIEM, darmowej encyklopedii - onet.pl
