Dzięciołowate
W dzisiejszym świecie Dzięciołowate stał się istotnym tematem i dyskusją w społeczeństwie. Z biegiem czasu Dzięciołowate zyskał na znaczeniu i spowodował zmianę sposobu, w jaki ludzie postrzegają i podchodzą do tego tematu. W miarę rozwoju społeczeństwa Dzięciołowate staje się coraz bardziej istotny w różnych obszarach, wywołując debaty, rozbieżne opinie, a w niektórych przypadkach konkretne działania. Na przestrzeni dziejów Dzięciołowate wywierał wpływ na życie ludzi na różne sposoby, a jego wpływ jest nadal zauważalny. W tym artykule zostaną omówione różne perspektywy i podejścia do Dzięciołowate w celu analizy jego wpływu i zakresu we współczesnym społeczeństwie.
| Picidae[1] | |||
| Leach, 1819 | |||
_at_Kolkata_I_IMG_3848.jpg) Dzięcioł płowy (Dendrocopos macei) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina |
dzięciołowate | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Picus Linnaeus, 1758 | |||
| Podrodziny | |||
| |||
Dzięciołowate[2] (Picidae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes). Obejmuje ponad 230 gatunków[2][3].
Zasięg występowania
Rodzina obejmuje gatunki zamieszkujące lasy i zadrzewienia całego świata poza Australią, Nową Gwineą, Madagaskarem i innymi mniejszymi wyspami[3][4].
Cechy charakterystyczne
Ptaki te charakteryzują następujące cechy:
- rozmiary od małych po średnie (od 8 do 50 cm długości i od 6 do 315 g masy ciała)
- bardzo silny, dłutowaty dziób
- silnie rozwinięty, bardzo długi język wraz ze specyficznie zbudowanym aparatem gnykowym
- język pokryty lepką wydzieliną gruczołów ślinowych podjęzykowych
- sztywne, ostro zakończone sterówki umożliwiające opieranie się ogonem o drzewo
- bardzo ostre pazury, zazwyczaj parami przeciwstawne
- pożywienie stanowią owady uzupełniane pokarmem roślinnym
- niektóre gatunki wsuwają szyszkę bądź orzech między gałęzie lub w szczelinę kory w upatrzonym przez siebie miejscu i następnie rozbijają je. Takie miejsce nazywane jest kuźnią.
- niektóre gatunki dziurawią gatunki bogatych w soki drzew, które wabią i unieruchamiają owady następnie zjadane przez ptaka.
- monogamiczne, niektóre gatunki w okresie godowym szybko uderzają w suchą pustą gałąź. Powstały odgłos godowy nazywany jest bębnieniem.
- gnieżdżą się w dziuplach, niemal zawsze samodzielnie wykutych
- wyprowadzają jeden lęg w roku, pisklęta wykluwają się nagie i ślepe, z charakterystycznym zgrubieniem na pięcie, na którym siedzą w niewyścielonej dziupli.
- w upierzeniu dzięciołów występują czarne i białe barwy, ale niektóre bardzo kolorowe. Często czerwonawa czapeczka i pokrywy podogonowe.
Systematyka
Do rodziny należą następujące podrodziny[2]:
- Jynginae Swainson, 1832 – krętogłowy
- Picumninae G.R. Gray, 1840 – dzięciolniki
- Sasiinae Sangster, Gaudin & Fuchs, 2022 – kusodzięciolniki
- Picinae Leach, 1819 – dzięcioły
Przypisy
- ↑ Picidae, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Picidae Leach, 1819 – dzięciołowate - Woodpeckers (wersja: 2024-10-05). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. . (ang.).
- ↑ Woodpeckers (Picidae). IBC: The Internet Bird Collection. . (ang.).
