Dworunie
W dzisiejszym świecie Dworunie zyskał niezaprzeczalne znaczenie w wielu obszarach naszego społeczeństwa. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Dworunie stał się tematem zainteresowania, który generuje debatę, refleksję i działanie. Od wpływu na zdrowie psychiczne po wpływ na gospodarkę światową, Dworunie wzbudził zainteresowanie naukowców, ekspertów i obywateli zainteresowanych zrozumieniem, analizą i, w stosownych przypadkach, poprawą obecnej sytuacji w związku z tym problemem. W tym artykule zbadamy różne aspekty Dworunie i jego znaczenie w życiu codziennym, a także możliwe podejścia do stojących przed nim wyzwań i możliwości.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Turmont |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r.  | |
 55°39′58″N 26°32′13″E/55,666111 26,536944
| |
Dworunie (lit. Dvariūnai) – kolonia na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie jezioroskim, w starostwie Turmont.
Historia
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.
W latach 1921–1945 zaścianek leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim[1], w gminie Smołwy[2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 10 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[2]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 13 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Smołwach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Turmont[4].
Przypisy
- ↑ Dz.U. 1926 nr 6 poz. 29
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 15.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 13.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 379.