Drytooling

W dzisiejszym świecie Drytooling to temat, który staje się coraz bardziej istotny i interesujący. Od samego początku Drytooling przyciągał uwagę ludzi, wywołując debaty, dyskusje i analizy w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w dziedzinie nauki, Drytooling to temat, który pozostawił niezatarty ślad w historii. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Drytooling, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach, a także jego ewolucję w czasie.

Drytooling – rodzaj wspinaczki zimowej z wykorzystaniem sprzętu typowego dla wspinaczki lodowej (takiego jak np. czekany i raki) na nieoblodzonych drogach skalnych[1].

W Polsce wspinanie drytoolowe dozwolone jest jedynie w specjalnie do tego celu przeznaczonych rejonach np. w skałkach Twardowskiego.[2] Z reguły drogi takie prowadzone są w miejscach, które nie nadają się do wspinaczki klasycznej. Uprawianie drytoolingu na drogach klasycznych jest potępiane przez większość społeczności wspinaczkowej, gdyż używanie raków i czekana niszczy skałę i niejednokrotnie zmienia charakter drogi (bądź w wyniku uszkodzeń całkowicie uniemożliwia jej przejście).

Przypisy

  1. Bartek Dobroch, Przemysław Wilczyński, Broad Peak. Niebo i piekło, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2014, ISBN 978-83-7177-949-7, str. 163
  2. Gołkowski M., Reaktywacja Zakrzówka – Wschodnia ściana dry-toolowy sektor w Krakowie, grudzień 2004.