Drozd rdzawy

W dzisiejszym świecie Drozd rdzawy odegrał kluczową rolę w życiu ludzi. Wraz z postępem technologii i globalizacją Drozd rdzawy stał się tematem ogólnego zainteresowania, który obejmuje różne obszary społeczeństwa. Od Drozd rdzawy wywołał wielkie kontrowersje i debaty, po jego wpływ na kulturę popularną i sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. W tym artykule przyjrzymy się zjawisku Drozd rdzawy z różnych perspektyw, analizując jego znaczenie i wpływ na życie codzienne.

Drozd rdzawy
Turdus naumanni[1]
Temminck, 1820
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

drozdowate

Podrodzina

drozdy

Rodzaj

Turdus

Gatunek

drozd rdzawy

Synonimy
  • Turdus naumanni naumanni Temminck, 1820
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Jaja drozda rdzawego

Drozd rdzawy[3] (Turdus naumanni) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae), występujący w Azji. Nie jest zagrożony.

Systematyka

Gatunek ten opisał naukowo Coenraad Jacob Temminck w 1820 roku, nadając mu nazwę Turdus naumanni[4], która obowiązuje do tej pory[3][5]. Jest to gatunek monotypowy[5][6]. Do niedawna wyróżniano dwa podgatunki: T. n. naumanni oraz T. n. eunomus, występujący na północy zasięgu, ostatnio wydzielany w osobny gatunek – drozd rdzawoskrzydły (T. eunomus)[5][6].

Zasięg występowania

Zamieszkuje środkową i wschodnią Syberię. Wędrowny, zimuje we wschodniej Azji – we wschodnich Chinach, na Tajwanie, w Korei Północnej i skrajnie południowo-wschodniej Rosji[6].

Do Polski drozd rdzawy zalatuje wyjątkowo – stwierdzony nie więcej niż 5 razy[7] (niektóre historyczne stwierdzenia tego gatunku na ziemiach polskich zostały w 2014 roku zakwestionowane przez Komisję Faunistyczną Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego[8]).

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny
Samiec ma jasnobrązową głowę z rudawą częścią twarzową i białe brwi. Wierzch ciała szary, spód biały z rudo plamkowanymi bokami, pierś i kuper rude. Spód skrzydeł pomarańczowobrązowy. U drozda rdzawoskrzydłego wierzch i kuper są ciemnobrązowe, a część twarzowa, pierś i plamy na bokach – czarne. Samica podobna do samca. Młode mają mniej intensywny rysunek upierzenia.
Rozmiary
długość ciała ok. 23–25 cm[6], rozpiętość skrzydeł ok. 36–39 cm; masa ciała 63–81 g[6]
Głos
Śpiew fletowy lub gwiżdżący, podobny jak u droździka.
Zachowanie
Podczas wędrówek i na zimowiskach często tworzy małe stada.

Środowisko

Lasy i zadrzewienia; na północy również tereny górzyste i skraj tundry.

Pożywienie

Głównie owady i ich larwy (zwłaszcza komary) oraz dżdżownice i inne bezkręgowce zbierane na ziemi, a także jagody.

Lęgi

Gniazdo
Na drzewie.
Jaja i wysiadywanie
Samica składa 3–5 jaj, które są wysiadywane przez ok. 14 dni.

Status i ochrona

Drozd rdzawy nie jest zagrożony według danych IUCN (status LC – Least Concern). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako dość pospolity lub pospolity. Trend liczebności populacji nie jest znany[2].

W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Turdus naumanni, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b BirdLife International, Turdus naumanni, The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2019-2 (ang.).
  3. ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2019-07-28). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  4. ↑ C.J. Temminck, Manuel d'ornithologie, ou, Tableau systématique des oiseaux qui se trouvent en Europe : précédé d'une analyse du système général d'ornithologie, et suivi d'une table alphabétique des espèces, t. 1, Paryż 1820, s. 170 (fr.).
  5. ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Thrushes. IOC World Bird List (v10.1). . (ang.).
  6. ↑ a b c d e Collar, N.: Naumann's Thrush (Turdus naumanni). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive . Lynx Edicions, Barcelona, 2020. .
  7. ↑ Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2021. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. .
  8. ↑ Komisja Faunistyczna. Rewizja współczesnych i historycznych stwierdzeń rzadkich ptaków w Polsce. „Ornis Polonica”. 55, s. 115–134, 2014. 
  9. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne