Dow Zakin
Dziś temat Dow Zakin jest niezwykle ważny i przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie, czy po prostu ze względu na swoją fascynującą historię, Dow Zakin stał się tematem ciągłej debaty. Od samego początku po możliwe konsekwencje w przyszłości Dow Zakin okazał się ekscytującym tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Dow Zakin, analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe przyszłe scenariusze.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 września 1922 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 września 1986 |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 17 listopada 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 20 lipca 1981 |
| Przynależność polityczna | |
Dow Zakin (hebr.: דב זכין, ang.: Dov Zakin, ur. 29 września 1922 w Baranowiczach, zm. 4 września 1986) – izraelski polityk, w latach 1969–1977 oraz 1981–1984 poseł do Knesetu z listy Koalicji Pracy.
Życiorys
Urodził się 29 września 1922 w Baranowiczach w ówczesnej II Rzeczypospolitej (obecnie Białoruś)[1].
W 1936 wyemigrował do Izraela. Uczył się we wsi młodzieżowej Ben Szemen, następnie ukończył ekonomię i politologię na Uniwersytecie Telawiwskim[1].
W 1945 był jednym z założycieli kibucu Lahawot ha-Baszan[1].
W wyborach w 1969 po raz pierwszy został wybrany posłem. W siódmym Knesecie zasiadał w komisjach spraw gospodarczych oraz pracy. W kolejnych wyborach uzyskał reelekcję. W Knesecie ósmej kadencji zasiadał w komisjach budownictwa; spraw zagranicznych i obrony oraz spraw wewnętrznych i środowiska[1]. 10 kwietnia 1977 wraz z Jehudą Dranickim, Aharonem Efratem, Chajką Grossman, Eli’ezerem Ronenem i Me’irem Talmim opuścił Koalicję Pracy zakładając frakcję Mapam. Po dwóch dniach rozłamowcy powrócili do Koalicji Pracy[2].
W wyborach w 1977 nie zdołał obronić mandatu, do parlamentu powrócił jednak cztery lata później. W dziesiątym Knesecie zasiadał w komisjach budownictwa oraz absorpcji imigrantów. W 1984 utracił miejsce w parlamencie[1].
Zmarł 4 września 1986[1].