Dom Mądrości

W dzisiejszym świecie Dom Mądrości zyskał nieuniknione znaczenie w wielu obszarach. Jej wpływ rozciąga się od sfery osobistej po zawodową, poprzez sferę kulturową, społeczną i polityczną. Zainteresowanie Dom Mądrości wzrosło w ostatnich latach, stając się tematem debaty i refleksji na różnych forach i mediach. Zarówno eksperci, jak i zwykli obywatele są coraz bardziej zainteresowani zrozumieniem i analizą implikacji i wyzwań, jakie Dom Mądrości stwarza dla współczesnego społeczeństwa. W tym sensie ten artykuł ma na celu przedstawienie panoramicznej i zaktualizowanej wizji Dom Mądrości, odniesienie się do jego wielu aspektów i zaproponowanie krytycznego i refleksyjnego podejścia do tego wszechobecnego dziś zjawiska.

Mędrcy w Domu Mądrości. Ilustacja Yahyá al-Wasiti'ego, Bagdad 1237

Dom Mądrości w Bagdadzie (arab. Bajt al-Hikma) – pierwsza i być może najważniejsza z klasycznych akademii arabskich, założona w 830 r. przez kalifa abbasydzkiego Al-Mamuna (panował 813–833) w Bagdadzie. Była najważniejszym ośrodkiem tłumaczeniowym na Bliskim Wschodzie w IX i X w. Najważniejszym jej zadaniem było tłumaczenie dzieł filozoficznych i naukowych z greckich oryginałów, które, zgodnie z tradycją, zostały przywiezione z Ar-Rumu (czyli z Bizancjum) przez delegację wysłaną przez kalifa. Już wcześniej, za panowania ojca Al-Mamuna, Haruna ar-Raszida, tworzona była biblioteka, nazywana Chizanat al-Hikma (Skarbnica Mądrości), która posłużyła za podstawę dla Bajt al-Hikma. Dom Mądrości funkcjonował aż do roku 1258, kiedy Mongołowie, burząc Bagdad, cały księgozbiór wrzucili do Tygrysu. Jak głoszą podania, rzeka ta przez 7 dni miała czerwoną wodę.

Bibliografia

  • J. Danecki, Arabowie, Warszawa: PIW, 2001.
  • J. Danecki, Podstawowe wiadomości o islamie, t. I–II, Warszawa 2002.
  • M. M. Dziekan, Historia Iraku, Warszawa 2002.
  • J. Hauziński, Burzliwe dzieje kalifatu bagdadzkego, Warszawa-Kraków: PWN, 1993.
  • Ph. K. Hitti, Dzieje Arabów, Warszawa: PWN, 1969.

Linki zewnętrzne