W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Dolcino. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zbadamy każdy aspekt tego tematu w celu zapewnienia pełnej i wyczerpującej analizy. Odkryjemy jego liczne aspekty, implikacje w różnych obszarach i możliwe prognozy na przyszłość. Dzięki holistycznej wizji podejdziemy do Dolcino z różnych perspektyw, aby zapewnić czytelnikowi głębsze i bogatsze zrozumienie. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w temacie, czy po prostu interesujesz się nim dorywczo; W tym artykule znajdziesz cenne informacje, które zachęcą Cię do refleksji i głębszego zagłębienia się w ekscytujący świat Dolcino.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
około 1250 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
zakonnik, dysydent religijny |
Dolcino, Dulcinus, Dulcyn (ur. ok. 1250 w Prato Sesia, zm. 1 czerwca 1307 w Vercelli) – nowicjusz w klasztorze franciszkańskim w Trydencie, przywódca grupy religijnej Braci Apostolskich po śmierci jej założyciela, Gerarda Segarellego.
Prawdopodobnie był synem księdza z diecezji Novary. Wstąpił do grupy religijnej braci apostolskich, w czasie jej prześladowań w 1300 schronił się w Dalmacji, skąd w listach atakował papiestwo, zapowiadając m.in. jego upadek i święty pokój. Szybka śmierć papieża stała się dla chłopstwa i biedoty miejskiej potwierdzeniem trafności jego przepowiedni. W 1303 przybył do Lombardii i kierował chłopskim powstaniem w północnych Włoszech, skierowanym przeciwko władzom kościelnym oraz feudałom. Broniąc się wraz z kilkuset zwolennikami w górach, w okolicach Parmy Dolcino został ujęty przez uczestników zorganizowanej przez papieża krucjaty. Po postawieniu przed sądem inkwizycyjnym wraz z mniszką Małgorzatą z Trydentu i Longinem z Bergamo, po torturach został spalony na stosie w Vercelli.
Jego historię zamieścił w Boskiej komedii Dante Alighieri, jest też jednym z wątków pobocznych książki Imię róży, pierwszej powieści Umberta Eco.