Dimityr Miłanow

W dzisiejszym świecie Dimityr Miłanow stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu różnych ludzi na całym świecie. Od momentu pojawienia się Dimityr Miłanow przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując dogłębne debaty, badania i analizy dotyczące jego implikacji i reperkusji. Z wyraźnym wpływem na współczesne społeczeństwo, Dimityr Miłanow zdołał przeniknąć do różnych obszarów życia codziennego, od polityki po kulturę popularną, stając się zjawiskiem, które nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty związane z Dimityr Miłanow, jego ewolucją w czasie i jego wpływem na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa.

Dimityr Miłanow
Димитър Миланов
Pełne imię i nazwisko

Dimityr Miłanow Stojanow

Data i miejsce urodzenia

18 października 1928
Sofia

Data i miejsce śmierci

1995
Sofia

Wzrost

172 cm

Pozycja

skrzydłowy, napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1946–1947 Botew Sofia
1947–1948 Septemwri Sofia
1948–1960 CDW Sofia
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1948–1959  Bułgaria 39 (19)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1965–1966 Marek Dupnica
1971–1972 Hebyr Pazardżik
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Melbourne 1956 piłka nożna

Dimityr Miłanow Stojanow (bułg. Димитър Миланов Стоянов, ur. 18 października 1928 w Sofii, zm. w 1995 tamże) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant Bułgarii w latach 1948–1959, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich 1956, trener piłkarski.

Podczas kariery piłkarskiej nosił przydomek Piżo (bułg. Пижо), pochodzący od imienia bohatera bułgarskiej legendy ludowej[1]. Rozegrał 39 spotkań w reprezentacji Bułgarii, dla której zdobył 19 bramek i wywalczył z nią brązowy medal igrzysk olimpijskich. Zaliczany do grona legendarnego pokolenia piłkarzy CSKA Sofia z lat 50. XX wieku[2][3][4].

Kariera klubowa

Grę w piłkę nożną rozpoczął w 1946 roku w drużynie Botew Sofia[5]. W latach 1947–1948 występował w Septemwri Sofia[5]. W 1948 roku został zawodnikiem Septemwri Pri CDW Sofia, z którym rozpoczął występy w nowo utworzonej Republikanskiej Futbołnej Diwiziji[5][6]. W ciągu 12 kolejnych lat wywalczył z tym klubem 10 tytułów mistrzowskich oraz trzykrotnie zdobył Puchar Bułgarii (wówczas pod nazwą Puchar Armii Sowieckiej)[6]. W trzech meczach finałowych Pucharu Bułgarii (1951, 1954, 1955) strzelił łącznie 6 goli, w tym uzyskał hat trick w spotkaniu przeciwko Spartakowi Płowdiw (5:2)[7]. W sezonach 1948/49 oraz 1951 zdobył tytuł króla strzelców bułgarskiej ekstraklasy[6].

W 1956 roku Miłanow zadebiutował w europejskich pucharach, kiedy to wystąpił z CDNA Sofia w Pucharze Mistrzów[8]. Był to zarazem debiut bułgarskiego klubu w oficjalnych rozgrywkach międzynarodowych pod egidą UEFA[8][9]. W edycji 1956/57 zdobył on dwie bramki, obie w wygranym 8:1 spotkaniu I rundy przeciwko FC Dinamo Bukareszt[9][10]. W kolejnym etapie jego zespół uległ FK Crvena zvezda 1:3 i 2:1 w dwumeczu i odpadł z rywalizacji[9]. Po sezonie 1959/60 Miłanow odszedł z CDNA i zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

29 sierpnia 1948 zadebiutował w reprezentacji Bułgarii w wygranym 1:0 towarzyskim meczu przeciwko Czechosłowacji w Sofii. We wrześniu 1949 roku w spotkaniu z tym samym rywalem (3:1) zdobył pierwszą bramkę w drużynie narodowej. W 1952 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, na których Bułgaria odpadła w rundzie wstępnej, przegrywając po dogrywce z ZSRR[11]. Na kolejnym turnieju olimpijskim w Melbourne wywalczył ze swoją reprezentacją brązowy medal, pokonując w meczu o 3. miejsce 3:0 Indie[11][12]. Z czterema bramkami został wespół z dwoma innymi zawodnikami królem strzelców rozgrywek[12]. Ogółem w latach 1948–1959 rozegrał w zespole narodowym 39 spotkań i zdobył 19 goli[13].

Bramki w reprezentacji

LP Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 7 listopada 1948 Stadion Junak, Sofia  Węgry 1:0 1:0 Mecz towarzyski
2. 4 września 1949 Stadion Československé Armády, Praga  Czechosłowacja 3:1 3:1 Mecz towarzyski
3. 18 maja 1952 Stadion Wojska Polskiego, Warszawa  Polska 1:0 1:0 Mecz towarzyski
4. 8 sierpnia 1954 Stadion Wojska Polskiego, Warszawa  Polska 2:0 2:2 Mecz towarzyski
5. 23 stycznia 1955 Stadion Miejski, Bejrut  Liban 1:1 3:2 Mecz towarzyski
6. 23 stycznia 1955 Stadion Miejski, Bejrut  Liban 2:1 3:2 Mecz towarzyski
7. 23 stycznia 1955 Stadion Miejski, Bejrut  Liban 3:1 3:2 Mecz towarzyski
8. 22 maja 1955 Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia  Egipt 1:1 2:1 Mecz towarzyski
9. 12 maja 1956 British Empire Exhibition Stadium, Londyn  Wielka Brytania 1:1 3:3 Eliminacje Igrzysk Olimpijskich 1956
10. 26 sierpnia 1956 Stadion Olimpijski, Wrocław  Polska 1:0 2:1 Mecz towarzyski
11. 10 września 1956 Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia  Rumunia 1:0 2:0 Mecz towarzyski
12. 30 listopada 1956 Olympic Park Stadium, Melbourne  Wielka Brytania 3:1 6:1 Igrzyska Olimpijskie 1956
13. 30 listopada 1956 Olympic Park Stadium, Melbourne  Wielka Brytania 4:1 6:1 Igrzyska Olimpijskie 1956
14. 30 listopada 1956 Olympic Park Stadium, Melbourne  Wielka Brytania 5:1 6:1 Igrzyska Olimpijskie 1956
15. 7 grudnia 1956 Melbourne Cricket Ground, Melbourne  Indie 2:0 3:0 Igrzyska Olimpijskie 1956
16. 29 września 1957 Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia  Polska 1:1 1:1 Mecz towarzyski
17. 5 października 1958 Walter Ulbricht Stadion, Berlin  NRD 1:1 1:1 Mecz towarzyski
18. 12 października 1958 Stadion VŽKG, Ostrawa  Czechosłowacja 1:0 1:0 Mecz towarzyski
19. 27 czerwca 1959 Stadion Centralny im. Lenina, Moskwa  ZSRR 1:0 1:1 Eliminacje Igrzysk Olimpijskich 1960

Kariera trenerska

Jako szkoleniowiec prowadził kluby Marek Dupnica (12. miejsce w A RFG 1965/66)[14] oraz Hebyr Pazardżik (9. miejsce w grupie południowej B RFG 1971/72)[5].

Sukcesy

Zespołowe

Bułgaria
CSKA Sofia

Indywidualne

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Из архивите на националния: първи отстранен Еврогранд. cska1948.bg. . (bułg.).
  2. ↑ Избраха Стоичков за най-великата осмица в ЦСКА. gol.bg. . (bułg.).
  3. ↑ Историята на българския футбол щеше да е по-бледа без д-р Стефан Божков. 24chasa.bg. . (bułg.).
  4. ↑ 68 години ЦСКА!. corner.dir.bg. . (bułg.).
  5. ↑ a b c d Димитър Миланов - Кариера в клуба. fccska.com. . (bułg.).
  6. ↑ a b c Димитър Миланов. hebarfc.com. . (bułg.).
  7. ↑ Рефер си играе на финала на „тука има, тука нема гол“. temasport.com. . (bułg.).
  8. ↑ a b Преди точно 60 години ЦСКА ето така стъпи гръмовно в Европа!. 7dnicska.bg. . (bułg.).
  9. ↑ a b c Ето я първата победа на български шампион в Европа. blitz.bg. . (bułg.).
  10. ↑ 1st leg: CSKA Sofia 8-1 Dinamo Bucureşti. uefa.com. . (ang.).
  11. ↑ a b Пижо нямаше мач без гол. blitz.bg. . (bułg.).
  12. ↑ a b Games of the XVI. Olympiad. rsssf.com. . (ang.).
  13. ↑ Bulgaria - Record International Players. rsssf.com. . (ang.).
  14. ↑ Марек не изпада заради хванат румънски рефер. topsport.bg. . (bułg.).

Linki zewnętrzne

Królowie strzelców A PFG
1938–1950
1951–1960
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Królowie strzelców Letnich Igrzysk Olimpijskich w piłce nożnej
Mężczyźni
Kobiety
Skład reprezentacji Bułgarii na Igrzyskach Olimpijskich 1956 - brązowy medal olimpijski

Bułgaria