Dimidium

W świecie Dimidium istnieje nieskończona liczba aspektów i szczegółów, które warto poznać. Od początków do dzisiejszego wpływu Dimidium przykuwał uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy chodzi o historię, naukę, muzykę, sztukę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Dimidium nadal jest tematem interesującym ludzi w każdym wieku i kulturze. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Dimidium, badając jego liczne aspekty i analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków do chwili obecnej Dimidium pozostawił niezatarty ślad w historii i z pewnością pozostanie istotny dla przyszłych pokoleń.

Dimidium
Ilustracja
Wizja artystyczna 51 Pegasi b
Odkrywca

Michael Mayor i Didier Queloz

Data odkrycia

6 października 1995

Charakterystyka orbity (J2000)
Półoś wielka

0,052 au

Mimośród

0

Okres orbitalny

4,23077 ± 0,00005

Argument perycentrum

58,0°

Nachylenie orbity

79 +11−30°[1]

Charakterystyka fizyczna
Masa minimalna (M·sin i)

0,468 ± 0,007 MJ

Promień

1,9+0,3−0,3[2]

Temperatura powierzchni

1570 K

Multimedia w Wikimedia Commons
Plakat NASA

Dimidium[3] (51 Pegasi b, nieoficjalnie „Bellerofont”) – planeta pozasłoneczna orbitująca wokół gwiazdy Helvetios (51 Pegasi). Pierwszy odkryty gorący jowisz i pierwsza znana planeta, krążąca dookoła gwiazdy podobnej do Słońca.

Nazwa

Nazwa planety została wyłoniona w publicznym konkursie w 2015 roku. Pochodzi ona z łaciny i oznacza „pół”, co odnosi się do masy planety (około pół masy Jowisza). Nazwę tę zaproponowali członkowie Towarzystwa Astronomicznego z Lucerny (Astronomische Gesellschaft Luzern) ze Szwajcarii[3][4].

Odkrycie

6 października 1995 dwaj astronomowie z Obserwatorium Genewskiego – Michel Mayor i Didier Queloz ogłosili odkrycie planety krążącej wokół 51 Pegasi. Dokonali tego za pomocą bardzo czułego spektroskopu, przy pomocy metody badania zmian prędkości radialnej[5]. Było ono poprzedzone prowadzonymi od marca 1994 poszukiwaniami obiektów wokół gwiazd typów widmowych G – K. Odkrycie potwierdzono 6 dni później – 12 października 1995.

Charakterystyka fizyczna

Dimidium jest najprawdopodobniej gazowym olbrzymem o masie minimalnej równej 0,468 MJ (choć początkowo spekulowano, że jest to planeta typu ziemskiego). Jeżeli planeta krąży w płaszczyźnie równika swojej gwiazdy, to jej rzeczywista masa jest istotnie bliska 0,5 MJ[1]. Obserwacje nową techniką pozwoliły ustalić rzeczywistą masę, nachylenie orbity oraz albedo. Masa planety wynosi około połowę masy Jowisza, nachylenie orbity to około dziewięć stopni względem Ziemi. Natomiast średnica jest większa niż Jowisza, a planeta ma spore albedo. Widmo odbite od 51 Pegasi b w świetle widzialnym udało się zarejestrować za pomocą teleskopu o średnicy 3,6 metra. Astronomowie użyli spektrografu HARPS w Obserwatorium La Silla w Chile[6].

51 Peg b okrąża swoją gwiazdę w odległości ok. 0,052 j.a. w czasie około 4,23 doby po niemal idealnie okrągłej orbicie. Przypuszczalnie planeta skierowana jest do swojej gwiazdy zawsze tą samą stroną. Na jej powierzchni panuje temperatura ok. 1300 °C. Szacuje się, że mimo bliskości do gwiazdy macierzystej 51 Pegasi b jest wystarczająco masywna, by utrzymywać swoją grubą atmosferę, nie pozwalając na wypchanie jej w przestrzeń poprzez silny wiatr gwiazdowy.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b E.K. Simpson, S.L. Baliunas, G.W. Henry, C.A. Watson. Rotation periods of exoplanet host stars. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 408 (3), s. 1666–1679, listopad 2010. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2010.17230.x. 
  2. ↑ J.H.C. Martins i inni, Evidence for a spectroscopic direct detection of reflected light from 51 Peg b, „Astronomy & Astrophysics”, 576, 2015, A134, DOI: 10.1051/0004-6361/201425298, ISSN 0004-6361, arXiv:1504.05962 .
  3. ↑ a b Final Results of NameExoWorlds Public Vote Released. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2015-12-15. .
  4. ↑ The Approved Names. NameExoWorlds . Międzynarodowa Unia Astronomiczna / Zooniverse, 2015-12-15. .
  5. ↑ Michel Mayor, Didier Queloz. A Jupiter-mass companion to a solar-type star. „Nature”. 378, s. 355–359, 1995. DOI: 10.1038/378355a0. 
  6. ↑ Krzysztof Czart: Pierwsze widmo egzoplanety w świetle widzialnym. 2015-04-22. s. 1. .

Linki zewnętrzne