Diego Campanile
W tym artykule przyjrzymy się Diego Campanile w sposób głęboki i szczegółowy, analizując różne aspekty, punkty widzenia i perspektywy związane z tym tematem. Zagłębimy się w jego pochodzenie, ewolucję, wpływ na społeczeństwo i możliwe przyszłe implikacje. Dodatkowo przeanalizujemy różne opinie ekspertów i odpowiednie badania, które rzucają światło na Diego Campanile i jego dzisiejsze znaczenie. Ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i wzbogacającego spojrzenia na Diego Campanile, mając na celu zapewnienie naszym czytelnikom głębokiego i globalnego zrozumienia tego tematu, który jest interesujący dla szerokiego grona odbiorców.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Kustosz Ziemi Świętej | |
| Okres sprawowania |
1628-1632 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
|
Diego Campanile (ur. 1574 w Savie, zm. 2 stycznia 1642 w Sydonie) – włoski franciszkanin reformata, kapłan katolicki, Kustosz Ziemi Świętej w latach 1628-1632.
Życiorys
Został mianowany Kustoszem Ziemi Świętej za generalatu Bernardyna z Senny. Został wezwany do Rzymu w 1628. Był wówczas profesorem teologii w domu studiów swojego zakonu w Castellammare. Papieżem nominującym był Urban VIII. Dokument nominacyjny nosi datę 14 marca 1628. Campanile dotarł do Jerozolimy 30 maja. Uroczysty ingres do Bazyliki Bożego Grobu odbył się 3 czerwca. Podczas pełnienia urzędu kustosza o. Campanile musiał uchodzić z Jerozolimy i szukać schronienia najpierw w Nazarecie, a następnie w Aleppo. Powodem była nieprzychylność władz tureckich oraz duchownych prawosławnych. Jako kustosz ustanowił w Nazarecie szkołę języka arabskiego dla przybywających do Palestyny nowych misjonarzy. W 1630 przygotował wyprawę misyjną do Armenii, która jednak nie powiodła się. Zwiększył liczbę franciszkanów rezydujących na stałe w Aleksandrii, Kairze i Rosetcie. Odzyskał konwenty na Cyprze i w Sydonie. Za jego mandatu otwarto nowy kościół w Damaszku oraz dom pielgrzyma w Akko (Ptolemaida). Przeprowadził prace remontowe w klasztorach Biczowania w Jerozolimie i w Betlejem. W 1631 na Górze Tabor powstał nowy klasztor[1][2][3].
Przypisy
- ↑ Basilio Pergamo: Il P. Diego Campanile da Sanseverino (Estratto da "Studi Francescani"2). 1942.
- ↑ Girolamo Golubovich OFM: Serie cronologica dei reverendissimi superiori di Terra Santa. Jerozolima: Tipografia del Convento di S. Salvatore, 1898. (wł.).
- ↑ Gaspare De Caro: Diego Campanile. www.treccani.it. . (wł.).
|
