Demokracja Liberalna (Francja)
W dzisiejszym świecie Demokracja Liberalna (Francja) stał się tematem coraz większego zainteresowania szerokiego grona odbiorców. Wraz z postępem technologii i globalizacją Demokracja Liberalna (Francja) staje się coraz bardziej istotny w naszym codziennym życiu. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko społeczne, postać historyczna czy współczesna koncepcja, Demokracja Liberalna (Francja) przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Demokracja Liberalna (Francja) i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Ponadto zbadamy jego ewolucję w czasie i rolę w różnych kontekstach kulturowych. Mamy nadzieję, że dzięki tej eksploracji rzucimy światło na znaczenie i znaczenie Demokracja Liberalna (Francja) dzisiaj.
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
DL |
| Lider | |
| Data założenia |
24 czerwca 1997 |
| Data rozwiązania |
21 września 2002 |
| Ideologia polityczna | |
| Barwy |
Demokracja Liberalna (fr. Démocratie libérale, DL) – francuska liberalna partia polityczna, działająca w latach 1997–2002.
Historia
Ugrupowanie powstało w 1997 na skutek przekształcenia Partii Republikańskiej, działającej w ramach federacyjnej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej. Na jej czele stanął były minister Alain Madelin, pełniący funkcję przewodniczącego republikanów.
W mau 1998 liberałowie zadecydowali o wystąpieniu z UDF. Grupa kwestionujących tę decyzję działaczy powołała wówczas własne ugrupowanie pod nazwą PRIL, które kontynuowało współpracę z centrystami. Demokracja Liberalna powołała w Zgromadzeniu Narodowym własny 30-osobowy klub parlamentarny, w trakcie kadencji dołączyło do niego kilkunastu kolejnych posłów. Rok później wzięła udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego w ramach wspólnej listy ze Zgromadzeniem na rzecz Republiki. Uzyskała cztery mandaty eurodeputowanych, którzy przystąpili do frakcji Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów.
Alain Madelin zdecydował się wystartować w wyborach prezydenckich w 2002. Jednak ponad 30 deputowanych już przed pierwszą turą podpisało apel wzywający do poparcia ubiegającego się o reelekcję Jacques'a Chiraca. Lider DL w głosowaniu otrzymał 3,9% głosów. Demokracja Liberalna przystąpiła następnie do Unii na rzecz Większości Prezydenckiej, z ramienia której startowała w wyborach parlamentarnych w czerwcu tego samego roku. W maju 2002 jej przedstawiciel Jean-Pierre Raffarin stanął na czele nowego rządu.
21 września 2002 konwencja krajowa partii zdecydowała o jej rozwiązaniu i akcesie do nowo utworzonej Unii na rzecz Ruchu Ludowego.