Dariusz Jarosz

Dzisiaj przygotowujemy się do wejścia do ekscytującego świata Dariusz Jarosz. Niezależnie od tego, czy jest to postać historyczna, aktualny temat, zjawisko społeczne, czy jakikolwiek inny aspekt, który przykuwa naszą uwagę, Dariusz Jarosz niewątpliwie ma znaczący wpływ na nasze życie. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom, przeanalizujemy odpowiednie dane i przedstawimy opinie ekspertów, aby w pełni zrozumieć znaczenie i znaczenie Dariusz Jarosz w obecnym kontekście. Jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w ten temat i odkrycia wszystkiego, co ma nam do zaoferowania Dariusz Jarosz.

Dariusz Jarosz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

10 października 1959
Mielec

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1990 – historia najnowsza
Instytut Historii PAN

Habilitacja

1999 – historia polityki, historia społeczna
Instytut Historii PAN

Profesura

2003

profesor
Instytut

Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk

Dariusz Stefan Jarosz (ur. 10 marca 1959 w Mielcu[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, specjalizujący się w najnowszej historii Polski, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1983 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską poświęconą Młodzieży Wszechpolskiej pisał na seminarium Szymona Rudnickiego. W 1990 obronił pracę doktorską pt. Obraz chłopa w krajowej publicystyce czasopiśmienniczej 1944–1959 (promotor: Tomasz Szarota). Habilitował się w 1999 na podstawie rozprawy Polityka władz komunistycznych w Polsce w latach 1948–1956 a chłopi. W 2003 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. W swoich badaniach koncentruje się na historii społecznej PRL.

Pracuje w Zakładzie Badań nad Dziejami Polski po 1945 roku IH PAN. Był pracownikiem Instytutu Historii Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach.

Wypromował siedmiu doktorów (m.in. Natalia Jarska i Hubert Wilk). W 2024 otrzymał Nagrodą im. Joachima Lelewela[2].

Publikacje

  • W krzywym zwierciadle. Polityka władz komunistycznych w Polsce w świetle plotek i pogłosek z lat 1949–1956, Warszawa 1995 (z Marią Pasztor)
  • Polacy a stalinizm 1948–1956, Warszawa 2000.
  • Masy pracujące przede wszystkim" : organizacja wypoczynku w Polsce 1945–1956, Kielce 2003.
  • Afera mięsna : fakty i konteksty, Toruń 2004 (z Marią Pasztor)
  • Stosunki polsko-francuskie 1944–1980, Warszawa 2008 (z Marią Pasztor)
  • Mieszkanie się należy… Studium z peerelowskich praktyk społecznych, Warszawa 2010.
  • Wypoczynek zorganizowany dzieci i młodzieży w Polsce w XX wieku : studia, Wrocław 2012.
  • Skazani na podległość. Z dziejów stosunków polsko-włoskich 1945–1958, Warszawa 2013 (z Marią Pasztor)
  • Rzeczy, ludzie, zjawiska. Studia z historii społecznej stalinizmu w Polsce, Warszawa 2017
  • Nie tylko Fiat : z dziejów stosunków polsko-włoskich 1945–1989, Warszawa 2018 (z Marią Pasztor)
  • Increase supply, reduce demand and punish severely : a contextual history of meat in communist Poland, Berlin 2020 (z Marią Pasztor)
  • Ludzie "trzeciego wieku" i ich warunki życiowe w Polsce w latach 1944-1989: główne problemy (analiza historyczna), Warszawa 2022.

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 562
  2. ↑ Przyznano medale i nagrody podczas XXI Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich , dzieje.pl (pol.).

Bibliografia