Danuta Kwapiszewska
Dzisiaj Danuta Kwapiszewska jest tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Danuta Kwapiszewska stał się tematem obejmującym różne aspekty codziennego życia, od sposobu, w jaki się komunikujemy, po sposób, w jaki wykonujemy nasze codzienne czynności. Danuta Kwapiszewska to koncepcja, która przyciągnęła uwagę naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jej wpływ na różne obszary, takie jak gospodarka, polityka, zdrowie, edukacja i środowisko. W tym artykule zbadamy znaczenie i wagę Danuta Kwapiszewska, a także jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa.
 Fotografia z 1939 | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
| |
Danuta Kwapiszewska (ur. 6 czerwca 1922, zm. 3 kwietnia 1999 w Warszawie[1]) – polska tancerka i rzeźbiarka, córka malarki Juli Kwapiszewskiej i architekta Władysława Kwapiszewskiego.
Życiorys
W czasie okupacji niemieckiej mieszkała z rodzicami na Mokotowie w kamienicy Concordia[2]. Występowała w małych warszawskich teatrzykach w tym między innymi na Nowym Świecie w „Walcu Chopina”[3].
Po wojnie była jedną z bardziej uznanych tancerek baletowych w Polsce. Została odznaczona złotym medalem w Budapeszcie i Brukseli[4]. Pod koniec lat 50. występowała m.in. w kabarecie „Wagabunda”[5]. Po ciężkim wypadku została sparaliżowana od pasa w dół. Zajęła się wtedy rzeźbiarstwem i nauczaniem tańca.
Była uczestniczką Międzynarodowego Pleneru Malarsko-Rzeźbiarskiego „Garbno ’77” odbywającego się w ramach czwartej edycji projektu artystycznego pn. Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Garbno”, zorganizowanego od 18 maja do 8 czerwca 1977[6].
W 1979 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[7].
Została pochowana na cmentarzu Bródnowskim (kw. 33A-VI-2).
W roku 1983 powstał o niej krótki film dokumentalny Moje rzeźby tańczą za mnie w reż. Tadeusza Kijańskiego[8]. Jej poetycką biografię planowała choreografka Lidia Bień[9].
Przypisy
- ↑ Danuta Kwapiszewska, Encyklopedia teatru polskiego (osoby) .
- ↑ Jerzy S. Majewski – „Concordia – luksusy pod okiem Niemców” 16.10.2009 w warszawa.gazeta.pl.
- ↑ Jerzy Diatłowiecki –„Życie na niby czy życie surowo wzbronione?”. jewish.org.pl. . .
- ↑ List Kazimierza Rudzkiego do Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z 11 maja 1951 na stronie kigalczynski.pl.
- ↑ Zawadzki Wiesław, (oprac. A. S.): Byłem w „Wagabundzie”, w: „Podtatrze” wiosna–lato 1977, s. 40–47.
- ↑ Leksykon Kultury Warmii i Mazur.
- ↑ Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.
- ↑ Info. Na stronie filmpolski.pl.
- ↑ Spotkanie z przedstawicielami Klubu Literackiego „Fraszka” z Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Częstochowie.