Danuta Halladin

W tym artykule zbadamy fascynujący świat Danuta Halladin, analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Danuta Halladin odegrał kluczową rolę w różnych dziedzinach, przyciągając uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Idąc tym tropem, zbadamy jego znaczenie, związane z nim wyzwania i możliwe rozwiązania, jakie oferuje, aby poprawić nasze zrozumienie i wykorzystanie. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w życiu codziennym, Danuta Halladin nadal wywołuje debatę i wzbudza ciągłe zainteresowanie w kręgach akademickich i poza nimi. Dołącz do nas w tej podróży, aby dowiedzieć się więcej o Danuta Halladin i jego wpływie na współczesny świat.

Danuta Halladin
Data i miejsce urodzenia

24 października 1930
Płock

Data i miejsce śmierci

29 maja 1987
Warszawa

Zawód

reżyser, scenograf

Lata aktywności

1952-1987

Danuta Halladin-Stawicka (ur. 24 października 1930 w Płocku, zm. 29 maja 1987 w Warszawie) – polska reżyserka i scenarzystka filmów dokumentalnych.

Życiorys

Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, w tym okresie zrealizowała dwie szkolne etiudy dokumentalne. W 1952 powstała pierwsza o noworodkach-wcześniakach zatytułowana "Dzieci przywrócone życiu", a dwa lata później "Biały węgiel". W 1955 otrzymała dyplom ukończenia studiów i podjęła pracę jako asystentka Andrzeja Wajdy, który realizował wówczas film o twórczości Xawerego Dunikowskiego pt. "Idę do słońca". Następnie pracowała w Wytwórni Filmów Oświatowych w Łodzi, a w 1957 po przeprowadzce do Warszawy w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, z którą była związana aż do śmierci w 1987. Jej sposób tworzenia filmów jest nazywany szkołą Karabasza.

Miejscem spoczynku jest Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie (kw. A60, rząd 1, grób 63).

Filmografia

  • "Dzieci przywrócone życiu" (etiuda szkolna) /1952/;
  • "Biały węgiel" (etiuda szkolna) /1954/;
  • "Sami na świecie" /1958/;
  • "I klasa" /1960/, film nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Krótkometrażowych w Mannheim w 1960 - Nagroda Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych (FICC);
  • "Płock 1960" /1960/;
  • "Wieża malowana /1962/;
  • "Nieobecni" /1963/;
  • "U Róży od 6-tej do 11-tej" /1963/;
  • "Dwie Naprawy /1964/;
  • "Moja ulica /1965/, film nagrodzony na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w 1965 - Złoty Lajkonik, Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Tours - nagroda, Konkursie Filmów Turystycznych w Warszawie w 1966 - dyplom honorowy;
  • "Wieś nad Bugiem" /1965/;
  • "Siarka /1966/;
  • "Treflowy dzień" /1966/ (współpraca Krystyna Gryczełowska);
  • "Junacy" /1967/;
  • "Było wesele...." /1968/, film nagrodzony w Konkursie Filmów Turystycznych w Warszawie w 1969 - dyplom honorowy, Muzealnym Przeglądzie Filmów w Kielcach w 1971 - V nagroda;
  • "Pierwszy biało-czerwony" /1969/;
  • "Młodzi z Brzózy" /1970/;
  • "Obóz na Przemysłowej" /1970/;
  • "Maturzyści" /1971/;
  • "Rodzina" /1971/;
  • "Lubię kolor czerwony... zielony... żółty" /1972/;
  • "Ojcowie miasta" /1972/, film nagrodzony na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie w 1972 - Srebrny Lajkonik;
  • "Wejść między ludzi" /1973/;
  • "Zaczynali...." /1974/;
  • "Próg" /1975/;
  • "Z marszu...." /1976/;
  • "Koszalin" /1977/;
  • "Do życiorysu miasta" /1978/;
  • "Rekonstrukcja" /1978/;
  • "Dni Wrocławia" /1979/;
  • "Inaczej" /1979/;
  • "Zmienna ogniskowa" /1980/;
  • "Rynek" /1982/;
  • "Karczewice /1983/;
  • "Łódzki życiorys" /1984/ (współpraca Lidia Zonn);
  • "Były tam...." /1985/;
  • "Odchodzące ślady - Wrocław 1945" /1987/;
  • "Skąd - dokąd. Kilka rozmów w fabryce" /1987/.

Linki zewnętrzne