Argentyna | |
---|---|
Australia | |
Chile | |
Europa |
|
Rosja | |
Stany Zjednoczone | |
Inne |
|
W tym artykule przyjrzymy się fascynującej historii Dakshin Gangotri i jej wpływowi na dzisiejsze społeczeństwo. Od skromnych początków po dzisiejsze znaczenie, Dakshin Gangotri odegrał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego. Z czasem Dakshin Gangotri stał się przedmiotem intensywnej debaty i zainspirował niezliczone badania, wykazując jego znaczenie w tak różnorodnych dziedzinach, jak nauka, kultura, polityka i wiele innych. Poprzez szczegółową analizę sprawdzimy, jak Dakshin Gangotri ewoluował na przestrzeni lat i jak nadal kształtuje otaczający nas świat.
![]() | |
Przynależność państwowa | |
---|---|
Data założenia | |
Liczba personelu |
maks.: 12 |
Położenie na mapie Antarktyki ![]() | |
![]() |
Dakshin Gangotri („południowe Gangotri”, od miejsca w którym znajdują się źródła Gangesu[1]) – sezonowa stacja antarktyczna, należąca do Indii[2], położona na Antarktydzie Wschodniej.
Stacja znajduje się na lodowcu szelfowym na Wybrzeżu Księżniczki Astrid na Ziemi Królowej Maud. Posiada dwa budynki spięte łącznikiem. Blok A zawierał generatory, paliwo, warsztaty i magazyn na piętrze, blok B zawierał laboratoria, kuchnię i jadalnię na parterze, a sypialnie, toalety i pokój łączności radiowej na piętrze[1].
Stacja Dakshin Gangotri rozpoczęła działalność w grudniu 1983 roku (budowa została ukończona w lutym 1984 roku). Program badawczy obejmował meteorologię, glacjologię, geologię i geofizykę, w szczególności w kontekście historii geologicznej Antarktydy, zasobów mineralnych i naturalnych węglowodorów; ponadto prowadzono badania atmosfery, oceanograficzne i poświęcone komunikacji[3], działało także obserwatorium magnetometryczne. W związku ze stopniowym zasypywaniem stacji przez śnieg, który całkowicie pokrył ją w lecie 1984/85[1] i niszczył budynki, została ona opuszczona w 1989, a nowym centrum operacyjnym indyjskiego programu antarktycznego stała się położona około 90 km od niej nowa stacja Maitri[4]. Pogrążona w śniegu stacja bywa używana jako baza polowa w sezonie letnim[2].
Na liście historycznych miejsc i pomników Antarktydy znajduje się tablica upamiętniająca członków pierwszej indyjskiej wyprawy antarktycznej w 1982 roku (nr 44)[5].