Czelesta
Obecnie Czelesta jest tematem na ustach wszystkich. Wraz z postępem technologii i globalizacją Czelesta stał się stałym przedmiotem troski współczesnego społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, gospodarczą, społeczną czy środowiskową, Czelesta wywołał debatę i wzbudził zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i obywateli. W tym artykule zbadamy różne aspekty Czelesta i przeanalizujemy jego wpływ na nasze życie. Od jego powstania po możliwe rozwiązania, zastanowimy się nad tym, jak Czelesta wpływa na nasze codzienne życie i co możemy z tym zrobić.
| |
| Klasyfikacja naukowa |
111.222 |
|---|---|
| Klasyfikacja praktyczna |
instrument klawiszowy |
 Skala instrumentu | |
| Podobne instrumenty | |
Czelesta (wł. celesta = rajski; skrót: Cel.) – klawiszowy instrument muzyczny z grupy instrumentów perkusyjnych wynaleziony pod koniec XIX w.[1], przypominający kształtem fisharmonię. Dźwięk powstaje w nim w wyniku uderzania uruchamianych przy pomocy klawiszy młoteczków w metalowe płytki[2] połączone z rezonatorem skrzynkowym, które wydają dźwięk zbliżony do dzwonków. Instrument ma zazwyczaj 49-65 klawiszy[2] oraz skalę obejmującą trzy, cztery lub pięć oktaw[3].
Czelesty, z racji jej brzmienia, użył Piotr Czajkowski w tańcu wieszczki cukrowej w balecie Dziadek do orzechów[2]. Innymi znanymi utworami, w których pojawia się czelesta, są Planety Holsta (część Neptun), Koncert wiolonczelowy Szostakowicza oraz Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę Bartóka. Po czelestę sięga też przemysł filmowy (m.in. muzyka Johna Williamsa do filmu Harry Potter[3]). Wykorzystywana jest także przez awangardowy zespół jazzowy Art Ensemble of Chicago.
Przypisy
Linki zewnętrzne
