Clos Lucé

Dzisiaj Clos Lucé to temat o ogromnym znaczeniu, który przykuł uwagę różnych ludzi na całym świecie. Zainteresowanie Clos Lucé rośnie, ponieważ jego wpływ obejmuje wiele aspektów codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Clos Lucé, od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Ponadto zbadamy implikacje i konsekwencje, jakie Clos Lucé ma w różnych obszarach, a także przyszłe perspektywy przewidywane wokół tego zjawiska. Bez wątpienia Clos Lucé to temat zasługujący na naszą uwagę i analizę, dlatego warto zagłębić się w jego złożoność, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres.

Clos Lucé
Zabytek: nr rej. PA00097504
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Amboise

Ukończenie budowy

poł. XV w.

Położenie na mapie Indre i Loara
Mapa konturowa Indre i Loara, blisko centrum na prawo u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Clos Lucé”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Clos Lucé”
Położenie na mapie Regionu Centralnego-Doliny Loary
Mapa konturowa Regionu Centralnego-Doliny Loary, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Clos Lucé”
Ziemia47°24′36″N 0°59′29″E/47,410000 0,991389
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Clos Lucé (Château de Clous[1]) – pałac w Amboise w dolinie Loary, zbudowany w 1471 roku[2].

Od 1490 należał do króla Karola VIII, który przeznaczył go na rezydencję dla swej żony, Anny Bretońskiej. Kolejnym mieszkańcem był Franciszek I[2].

Latem[3] lub jesienią 1516 roku na zaproszenie Franciszka I do zamku przybył Leonardo da Vinci wraz ze swoim uczniem Francesco Melzim[4]. Leonardo przywiózł ze sobą trzy obrazy: Mona Lisę, Świętą Annę Samotrzecią i Jana Chrzciciela[5]. Na jednej z notatek zamek został uwieczniony przez Leonarda[4]. W Clos Lucé Leonardo spędził ostatnie 3 lata życia, pracując dla króla Francji. Tam też zmarł 2 maja 1519[6].

Obecnie w pałacu mieści się muzeum[2].

Przypisy

  1. ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 692.
  2. ↑ a b c History of the site , vinci-closluce.com (ang.).
  3. ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 688.
  4. ↑ a b Nicholl 2006 ↓, s. 506.
  5. ↑ Isaacson 2019 ↓, s. 689.
  6. ↑ Nicholl 2006 ↓, s. 518.

Bibliografia

  • Walter Isaacson, Leonardo da Vinci, Kraków: Insignis Media, 2019, ISBN 978-83-66071-41-4.
  • Charles Nicholl, Leonardo Da Vinci. Lot wyobraźni, Warszawa: WAB, 2006.

Linki zewnętrzne