Ciasto parzone

Świat Ciasto parzone zawsze cieszył się dużym i zróżnicowanym zainteresowaniem. Niezależnie od tego, czy mówimy o życiu danej osoby, aktualnym temacie czy wydarzeniu historycznym, Ciasto parzone przez lata pobudzał wyobraźnię wielu ludzi. W tym artykule szczegółowo zbadamy Ciasto parzone i zbadamy jego wpływ, znaczenie oraz wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od swojego powstania do dzisiejszej ewolucji, Ciasto parzone pozostawił niezatarty ślad na świecie i konieczne jest zrozumienie jego znaczenia, aby docenić jego znaczenie w naszym codziennym życiu.

Francuski lukrowany pączek z ciasta parzonego („gniazdko”, „oponka”), smażonego w głębokim tłuszczu.
Ptyś.

Ciasto parzone (ciasto ptysiowe) – rodzaj ciasta otrzymywanego przez zaparzenie mąki pszennej mieszaniną wody z tłuszczem.

Przepis na ciasto parzone powstał w XVIII wieku za sprawą dwóch osób: cukiernika Jeana Avice’a oraz cukiernika i kuchmistrza Marie-Antoine’a Careme’a[1]. Od nazwy pâte à choux[a] oznaczającej ciasto parzone powstało określenie dla gotowych wyrobów takich jak ptysie czy profiterolki: petit-chou[b], co oznacza dosłownie „kapustkę”[1]. Jest to nawiązanie do kształtu przypominającego kapuścianą głowę[1].

Składniki potrzebne do przyrządzenia ciasta: mąka, woda, tłuszcz (masło), jaja, sól. Wypiekanie odbywa się w temperaturze 190–220 °C.

Upieczone wyroby z ciasta parzonego są:

  • lekkie
  • suche
  • puste w środku
  • o słomkowym kolorze

Uwagi

  1. ↑ W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było pâte a choux, tu poprawiono na pâte à choux.
  2. ↑ W materiale źródłowym (Kasprzyk-Chevriaux) było petit choux, tu poprawiono na petit-chou.

Przypisy

  1. ↑ a b c Magdalena Kasprzyk-Chevriaux: Historie kuchenne. Wyborczy ptyś na osłodę. krakow.wyborcza.pl . Agora SA, 30 maja 2015. .