Chung Il-kwon

W tym artykule poruszymy kwestię Chung Il-kwon, która jest dziś niezwykle istotna. Chung Il-kwon to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach, czy to akademickich, naukowych, społecznych czy kulturowych. W całej historii Chung Il-kwon był przedmiotem badań i debat, generując sprzeczne opinie i różne badania, które poszerzyły naszą wiedzę na ten temat. W tym sensie istotne jest przeanalizowanie różnych perspektyw istniejących wokół Chung Il-kwon, a także implikacji, jakie ma to dla dzisiejszego społeczeństwa. Ponadto zbadane zostaną postępy i wyzwania stojące obecnie przed Chung Il-kwon, a także możliwe rozwiązania i reakcje na problemy, jakie stwarza.

Chung Il-kwon
정일권
Nakajima Ikken
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1917
Ussuryjsk, Rosja

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1994
Hawaje

Przebieg służby
Lata służby

Armia Cesarska: 1940
Armia Mandżukuo: 1941–1945
Armia Korei Południowej: 1950–1957

Siły zbrojne

 Armia Cesarska
Mandżukuo Armia Mandżukuo
Korea Południowa Armia Korei Południowej

Główne wojny i bitwy

Wojna chińsko-japońska;
Wojna koreańska

Późniejsza praca

premier Korei Południowej (1964–70)

Chung Il-kwon (kor. 정일권, Jŏng Il Kwŏn; ur. 21 listopada 1917 w prowincji Ussuryjsku w Rosji, zm. 17 stycznia 1994 na Hawajach) – południowokoreański generał i polityk, premier Korei Południowej (1964–1970).

Życiorys

W 1940 ukończył Akademię Wojskową w Tokio i służył w Cesarskiej Armii Japońskiej w Mandżurii podczas II wojny światowej jako Nakajima Ikken (jap. 中島 一権 lub なかじま いっけん). Wstąpił także do wojsk Mandżukuo.

Gdy w czerwcu 1950 wybuchła wojna koreańska, Chung został dowódcą Sił Zbrojnych Republiki Korei. Dowodził nimi m.in. podczas odwrotu w lipcu i sierpniu do Pusan, w koordynacji z amerykańską 8. Armią, a także podczas wrześniowego desantu amerykańskiego w Inczon, który zatrzymał północnokoreańską ofensywę. Obwołany „bohaterem Republiki Korei” (południowej), w 1956–1957 był szefem sztabu południowokoreańskich sił zbrojnych w stopniu czterogwiazdkowego generała. Później był ambasadorem Korei Południowej w USA, Francji i kilku krajach latynoamerykańskich. W latach 1964–1970 stał na czele rządu Korei Południowej, później pełnił szereg funkcji w rządzie, zanim funkcję prezydenta objął w 1980 Chun Doo-hwan.

Bibliografia