Chrystus Król
W tym artykule szczegółowo zbadamy Chrystus Król, fascynujący temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w życiu codziennym, Chrystus Król wywołał intensywną debatę i wzbudził duże zainteresowanie w różnych społecznościach. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w różne aspekty Chrystus Król, od jego powstania po ewolucję w czasie, zapewniając wyczerpującą i zaktualizowaną analizę tego bardzo istotnego tematu. Łącząc dane, opinie ekspertów i referencje osób, na które Chrystus Król miało wpływ, staramy się zaoferować szeroki i zrównoważony pogląd, który wzbogaci zrozumienie tego fascynującego tematu przez naszych czytelników.
Chrystus Król (łac. Christus Rex) – teologiczny tytuł Jezusa z Nazaretu ściśle związany z pojęciem Królestwa Bożego i wiary chrześcijan w panowanie Jezusa w tym królestwie jako Bożego Pomazańca.
Biblia
Uznanie Jezusa za króla jest w chrześcijaństwie naturalną konsekwencją uznania go za Mesjasza (Chrystusa), ponieważ w głoszonym przez proroków i w wypatrywanym w Izraelu mesjaszu oczekiwano królewskiego pochodzenia. Ta koncepcja znalazła potwierdzenie w Ewangelii, w której rodowód Jezusa wyprowadza się wprost z królewskiego rodu Dawida[1][2].
Najważniejszą jednak biblijną przesłanką do uznania tego tytułu jest scena przesłuchania Jezusa przez Piłata opisana w Ewangelii Jana, a w której Jezus sam siebie przedstawia jako króla:
Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: "Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?" Jezus odpowiedział: "Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?" Piłat odparł: "Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?" Odpowiedział Jezus: "Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd". Piłat zatem powiedział do Niego: "A więc jesteś królem?" Odpowiedział Jezus: "Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu"[3].
Oświadczenie złożone przed Piłatem było od samego początku chrześcijaństwa przyjęte naturalnie i nie wymagało nigdy odrębnej definicji dogmatycznej. Już w I wieku autor I Listu do Tymoteusza odniósł się do tego wprost:
Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa – Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata – ażebyś zachował przykazanie nieskalane, bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je, we właściwym czasie, błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących (...)[4]
Poza listami apostolskimi odniesienia do tytułu królewskiego Chrystusa znaleźć można również w Apokalipsie św. Jana[5].
Kult
Wiara w królowanie Chrystusa była obecna w Kościele przez wieki, czego dowodzą między innymi doksologie wielu modlitw (np. Przez Chrystusa, Pana naszego, który z Tobą żyje i króluje...).
Ponadto wiele Kościołów chrześcijańskich (katolicy, anglikanie, prezbiterianie, luteranie, metodyści) obchodzi święto ku czci Chrystusa Króla.
W Kościele katolickim święto to ma rangę uroczystości i obchodzone jest w ostatnią niedzielę roku liturgicznego (Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata). Zostało wprowadzone w całym Kościele w 1925 roku przez Piusa XI encykliką Quas Primas. Przed reformą liturgiczną wprowadzoną po Soborze watykańskim II obchodzone było w ostatnią niedzielę października i nadal jest tak obchodzone w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.
Tytuł Chrystusa Króla stosowany jest powszechnie jako tytuł kościołów i parafii.
Popularna melodia pieśni Christus vincit! Christus regnat! Christus imperat! jest sygnałem rozgłośni radia i telewizji watykańskiej.
Ruchy społeczne
W 1926 w Meksyku wybuchło tzw. powstanie Cristero skierowane przeciw antykatolickm rządom Plutarco Callesa. Powstańców jednoczyła idea Chrystusa Króla.
Polityczna interpretacja encykliki Quas Primas przyczyniła się do powstania w 1935 w Belgii faszystowskiej partii politycznej Christus Rex[6].
W Polsce działa ruch społeczny zgromadzony wokół koncepcji intronizacji Jezusa na króla Polski, który opiera się na nadinterpretacji[7][8][9] przesłania Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny.
Zobacz też
- Lew Judy
- Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski
- pomnik Chrystusa Króla w Świebodzinie
- Kolumna Chrystusa Króla Wszechświata we Wrocławiu
Przypisy
- ↑ Mt 1,1-17 w przekładach Biblii.
- ↑ Łk 3,23-38 w przekładach Biblii.
- ↑ J 18,33-37 w przekładach Biblii.
- ↑ 1Tm 6,13-15 w przekładach Biblii.
- ↑ Ap 19,16 w przekładach Biblii.
- ↑ BELGIUM: Roey v. Rex. Time, 19 kwietnia 1937. . . (ang.).
- ↑ Władysław Kubik: Czym jest proponowana przez Rozalię Intronizacja?. Towarzystwo Jezusowe w Polsce. . (pol.).
- ↑ ekai.pl: Dystans wobec inicjatywy ogłoszenia Jezusa królem Polski. 29 września 2010. . (pol.).
- ↑ ks. dr Leszek Poleszak SCJ: Intronizacja Najświętszego Serca Pana Jezusa Nauczanie Magisterium Kościoła i błędne opinie teologiczne. Dzieło Osobistego Poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu. . (pol.).