W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Christine Errath, badając jego znaczenie, wpływ i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego początków po obecną ewolucję zanurzymy się w szczegółowej analizie, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie Christine Errath w różnych obszarach codziennego życia. Stosując różne perspektywy i podejścia, zajmiemy się jego konsekwencjami zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym, podkreślając jego wpływ w różnych sektorach. Podobnie zbadamy rolę, jaką odgrywa Christine Errath w obecnym kontekście, zapewniając wszechstronną wizję, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i wpływ we współczesnym świecie.
![]() Christine Errath (1974) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
29 grudnia 1956 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
158 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Konkurencja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
SC Dynamo Berlin | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zakończenie kariery |
1976 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Christine Errath, po mężu Trettin następnie Stüber (ur. 29 grudnia 1956 w Berlinie) – niemiecka łyżwiarka figurowa reprezentująca NRD, startująca w konkurencji solistek. Brązowa medalistka olimpijska z Innsbrucka (1976)[1] i uczestniczka igrzysk olimpijskich w Sapporo (1972)[2], mistrzyni (1974) i wicemistrzyni świata (1976), mistrzyni (1976) i 3-krotna mistrzyni Europy (1973–1975), dwukrotna mistrzyni NRD (1974, 1975).
Jej pierwszym mężem był tenisista Ulrich Trettin z którym ma córkę Jenny i syna Marcusa. W 2006 roku ponownie wyszła za mąż, za ortodontę Paula Stübera[3]. Errath została jedną z twarzy niemieckiej stacji telewizyjnej MDR w której współprowadziła program Außenseiter Spitzenreiter[4]. W 2010 roku napisała książkę Die Pirouettenkönigin[3].
Zawody | 68–69 | 69–70 | 70–71 | 71–72 | 72–73 | 73–74 | 74–75 | 75–76 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Międzynarodowe[3] | |||||||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | 8 | 3 | |||||||||||||||
Mistrzostwa świata | 9 | 10 | 3 | 1 | 3 | 2 | |||||||||||
Mistrzostwa Europy | 18 | 7 | 5 | 1 | 1 | 1 | 3 | ||||||||||
Blue Swords | 3 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
Richmond Trophy | 1 | ||||||||||||||||
Prize of Moscow News | 5 | ||||||||||||||||
Krajowe[3] | |||||||||||||||||
Mistrzostwa NRD | 3 | 3 | 2 | 2 | 2 | 1 | 1 |