Charles Fox Parham
W dzisiejszym świecie Charles Fox Parham stał się tematem coraz większego zainteresowania ludzi w każdym wieku i na różnych etapach życia. Niezależnie od tego, czy mówimy o Charles Fox Parham na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, jego znaczenie i znaczenie są niezaprzeczalne. Od początków do dzisiejszego wpływu Charles Fox Parham był przedmiotem debaty, refleksji i badań zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. W tym artykule zbadamy niektóre z najbardziej istotnych i aktualnych aspektów Charles Fox Parham, a także jego wpływ na nasze codzienne życie. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Charles Fox Parham!
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Pastor metodystyczny | |
| Okres sprawowania |
1892-1895 |
| Ewangelista | |
| Okres sprawowania |
1895-1929 |
| Wyznanie | |
Charles Fox Parham (ur. 4 czerwca 1873 w Muscatine, zm. 29 stycznia 1929 w Baxter Springs) – amerykański kaznodzieja i ewangelista. Wraz z Williamem Josephem Seymourem, był jednym z prekursorów ruchu zielonoświątkowego.
Życie
Charles Fox Parham urodził się w 1873 roku w Muscatine, w stanie Iowa. Już jako były pastor metodystyczny prowadził szkołę biblijną Bethel Bible w Topeka. W tej szkole 31 grudnia 1900 roku miało miejsce pierwsze tzw. przeżycie zielonoświątkowe (przyjmuje się też datę 1 stycznia 1901 roku) kiedy jedna z uczennic Agnes Ozman jako pierwsza po modlitwie z włożeniem rąk zaczęła modlić się innymi językami. W kolejnych dniach podobne doświadczenie przeżyła ponad połowa studentów oraz sam Parham, doznali tzw. daru mówienia językami a także, jak twierdził Parham, zaobserwowano języki ognia nad ich głowami. Pastor Parham sformułował pierwotną zielonoświątkową doktrynę, mówiącą, że mówienie językami jest „biblijnym dowodem” Chrztu w Duchu Świętym[1]. Parham wzbudzał kontrowersje w zakresie jego postaw i poglądów na udział czarnoskórych Amerykanów[2]. Jego eschatologia była zbliżona do adwentystycznej[3].
Jesienią 1906 roku Parham został oskarżony o homoseksualizm. W związku z tym został aresztowany w 1907 roku w San Antonio (Teksas) pod zarzutem „popełnienia nienaturalnego przestępstwa”, wraz z 22-letnim współoskarżonym, J.J. Jourdanem. Parham wielokrotnie zaprzeczał, aby był praktykującym homoseksualistą, jednak prasa uparcie zarzucała mu to. Oskarżenia te miały wpływ na upadek jego pracy misyjnej[4].
Przypisy
- ↑ Edith L. Blumhofer: Restoring the Faith: The Assemblies of God, Pentecostalism, and American Culture. Urbana and Chicago: University of Illinois Press, 1993, s. 56. ISBN 978-0-252-06281-0.
- ↑ Eddie L. Hyatt (Fall 2004), "Across the Lines: Charles Parham's Contribution to the Inter-Racial Character of Early Pentecostalism", Pneuma Review.
- ↑ Blumhofer 1933, s. 45.
- ↑ Vinson Synan. The Holiness–Pentecostal Tradition: Charismatic Movements in the Twentieth Century. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1997, p. 106 n.
Bibliografia
- Roberts Liardon: Charles F. Parham. Ojciec ruchu zielonoświątkowego Boży generałowie: Sukcesy i porażki. tłum. Marek Piszczek. Nadzieja dla Przyszłości, 2005. ISBN 83-922297-0-3.
- James R. Goff Jr.: Fields White Unto Harvest: Charles F. Parham and the Missionary Origins of Pentecostalism. University of Arkansas Press, 1988. ISBN 1-55728-025-8.
- Edith L. Blumhofer: Restoring the Faith: The Assemblies of God, Pentecostalism, and American Culture. Urbana & Chicago: University of Illinois Press, 2005. ISBN 978-0-252-06281-0.
- Douglas Jacobsen: Thinking in the Spirit: Theologies of the Early Pentecostal Movement. Bloomington: Indiana University Press, 2003. ISBN 0-253-34320-8.