Charles-Eugène Delaunay
W tym artykule poruszymy temat Charles-Eugène Delaunay, który był bardzo interesujący i istotny w różnych kontekstach na przestrzeni dziejów. Od samego początku Charles-Eugène Delaunay wzbudzał ciekawość i debatę wśród ekspertów i fanów, generując niezliczone teorie, badania i badania, które miały na celu pełne zrozumienie jego znaczenia i wpływu na społeczeństwo. Przez lata Charles-Eugène Delaunay odegrał fundamentalną rolę w różnych dziedzinach, od kultury i sztuki, po naukę i technologię, pozostawiając niezatarty ślad w ludzkości. W tym sensie niezbędna jest analiza i refleksja nad Charles-Eugène Delaunay, jego wieloma aspektami i wpływem na współczesny świat.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: matematyka, astronomia | |
| Alma Mater |
École polytechnique |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Paryski |
| Nagrody | |
Charles-Eugène Delaunay (ur. 9 kwietnia 1816 w Lusigny-sur-Barse, zm. 5 sierpnia 1872 w Cherbourgu[1]) – francuski astronom i matematyk.
Życiorys
Pochodził z ubogiej rodziny, w dzieciństwie został wysłany do wuja, który mieszkał w Troyes, tam uczęszczał do szkoły. W 1833 roku wyjechał do Paryża, aby studiować na École polytechnique.
W 1841 opublikował rozprawę doktorską zatytułowaną De la distinction des maxima et des minima dans les questions qui dépendent de la méthode des variations, po czym Jean-Baptiste Biot zaproponował mu przejęcie swoich wykładów z fizyki astronomicznej na Sorbonie. W 1843 roku ukończył studia inżynierskie na École des Mines. Wykładał tam geometrię i mechanikę w latach 1845-1850. W 1850 roku objął katedrę mechaniki na Sorbonie, a w 1851 został profesorem w École polytechnique. W 1855 został wybrany do Sekcji Astronomii Francuskiej Akademii Nauk.
Opublikował kilka artykułów dotyczących perturbacji Urana. Zajmował się także teorią pływów. Badał mechanikę Księżyca jako specyficzny przypadek problemu trzech ciał.
W 1870 roku objął stanowisko dyrektora obserwatorium paryskiego.
W 1872 roku Delaunay i trzy inne osoby utonęły po tym, jak łódź, którą płynęli przewróciła się na skutek silnego podmuchu wiatru.
Wyróżnienia i nagrody
- członek Francuskiej Akademii Nauk (1855)
- zagraniczny członek brytyjskiego Royal Society (1869)
- Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (1870)
- jego nazwisko znajduje się na liście 72 nazwisk na wieży Eiffla[2]
- jego nazwiskiem nazwano jeden z kraterów na Księżycu
Przypisy
Bibliografia
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Charles-Eugène Delaunay w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
| południowo- -zachodnia | |
|---|---|
| południowo- -wschodnia | |
| północno- -zachodnia | |
| północno- -wschodnia |
.jpg)
