Chamaesaura

Dziś Chamaesaura to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Przez długi czas Chamaesaura był przedmiotem badań i analiz, ale z biegiem czasu zyskał jeszcze większe znaczenie. Temat ten przykuł uwagę ekspertów i profesjonalistów z różnych dziedzin, którzy poświęcili się badaniu i zagłębianiu się w różne jego aspekty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na życie codzienne, politykę, kulturę czy technologię, Chamaesaura stał się dziś nieuniknionym punktem odniesienia. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Chamaesaura i jego wpływ na nasze społeczeństwo.

Chamaesaura
Schneider, 1801[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – Ch. aenea
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Scincomorpha

Rodzina

szyszkowcowate

Podrodzina

Cordylinae

Rodzaj

Chamaesaura

Typ nomenklatoryczny

Lacerta anguina Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

5 gatunków – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Chamaesaura – rodzaj jaszczurek z podrodziny Cordylinae w obrębie rodziny szyszkowcowatych (Cordylidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce (Demokratyczna Republika Konga, Rwanda, Uganda, Kenia, Tanzania, Malawi, Zambia, Angola, Zimbabwe, Mozambik, Eswatini i Południowa Afryka)[6][7].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1801 roku niemiecki przyrodnik Johann Gottlob Theaenus Schneider w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej i literackiej płazów i gadów[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Chamaesaura anguina[8].

Etymologia

  • Chamaesaura: gr. χαμαι khamai ‘na ziemi’[9]; σαυρος sauros ‘jaszczurka’[10].
  • Monodactylus: gr. μονος monos ‘pojedynczy’[11]; δακτυλος daktulos ‘palec’[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lacerta anguina Linnaeus, 1758.
  • Cricochalcis: gr. κρικος krikos ‘pierścień, okrąg’[13]; χαλκις khalkis, χαλκιδος khalkidos ‘gatunek jaszczurki’[9]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Cricochalcis aenea Fitzinger, 1843[14].
  • Mancus: łac. mancus ‘niedoskonały, niekompletny, wadliwy’[15]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Mancus macrolepis Cope, 1862.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:

Uwagi

  1. ↑ Młodszy homonim Monodactylus Lacépède, 1802 (Actinopterygii).

Przypisy

  1. ↑ a b J.G. Schneider: Historiae amphibiorum naturalis et literariae. Cz. 2. Impressus Ienae: Sumtibus Friederici Frommanni, 1801, s. 205. (łac.).
  2. ↑ B. Merrem: Versuch eines Systems der Amphibien. Marburg: J.C. Kreiger, 1820, s. 13, 76. (niem.).
  3. ↑ A.F.A. Wiegmann: Handbuch der Zoologie. Berlin: im Verlage bei C.G. Lüdertz, 1832, s. 185. (niem.).
  4. ↑ A.F.A. Wiegmann: Herpetologia Mexicana, seu Descriptio amphibiorum Novae Hispaniae: quae itineribus comitis de Sack, Ferdinandi Deppe et Chr. Guil. Schiede in Museum Zoologicum Berolinense pervenerunt. Pars prima, Saurorum species amplectens, adiecto systematis saurorum prodromo, additisque multis in hunc amphibiorum ordinem observationibu. Berolini: C.G. Lüderit, 1934, s. 11. (łac.).
  5. ↑ E.D. Cope. Notes upon some reptiles of the Old World. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 14, s. 339, 1863. (ang.). 
  6. ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Chamaesaura. The Reptile Database. . (ang.).
  7. ↑ R. Midtgaard: Chamaesaura. RepFocus. . (ang.).
  8. ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 50. (niem.).
  9. ↑ a b Jaeger 1959 ↓, s. 52.
  10. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 229.
  11. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 301.
  12. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 75.
  13. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 70.
  14. ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 21. (łac.).
  15. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 149.

Bibliografia