Ceromancja
Dzisiaj zagłębiamy się w ekscytujący świat Ceromancja, badając wszystkie fascynujące aspekty, które go otaczają. Od jego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zanurzymy się w podróż pełną odkryć i wiedzy, analizując każdy szczegół i odkrywając otaczające go tajemnice. Ceromancja był przedmiotem zainteresowania i debaty na przestrzeni dziejów, a w tym artykule chcemy rzucić światło na wszystkie aspekty, które czynią go tak intrygującym. Przygotuj się na dogłębną eksplorację, która pozostawi odnowioną i wzbogacającą wizję Ceromancja.
Ceromancja (od łac. cera = wosk + gr. manteía = wieszczenie, wróżba[1]) – sposób wróżenia polegający na laniu wosku roztopionego w mosiężnym tyglu. Gorący wosk wlewa się powoli do misy z zimną wodą. Kiedy zetknie się z powierzchnią wody, zastyga, przyjmując rozmaite kształty.
Wypracowane w ciągu wieków zwyczajowe interpretacje złożyły się na dający się z łatwością przyswoić system, przyjęty później w tasseomancji.[potrzebny przypis]
Zwyczaj lania wosku (stearyny) przez ucho od klucza i interpretowania kształtu cienia rzucanego przez zastygniętą bryłę należy do tradycyjnych zabaw andrzejkowych. W dawnej Polsce wosk lany był także w wigilie innych świąt, np. w Sylwestra - przeddzień Nowego Roku.
Dawniej zamiast wosku stosowano też ołów[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ hasło „ceromancja”. W: Słownik wyrazów obcych PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980. ISBN 83-01-00521-1.
- ↑ Julian Tuwim. Czary i czarty polskie. „Zwoje – The Scrolls. Internetowe Czasopismo Kulturalne”. Nr 1 (38) : Marzec 2004.