Centre Georges Pompidou

W tym artykule będziemy eksplorować fascynujący świat Centre Georges Pompidou, zajmując się różnymi aspektami związanymi z tą osobą/tematem/datą. Od jego wpływu na społeczeństwo po jego znaczenie w kulturze popularnej, poprzez jego najbardziej znaczące osiągnięcia i wyzwania, przed którymi stanął w trakcie swojej kariery. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w konkretnych obszarach, takich jak między innymi technologia, polityka, sztuka, nauka. W tym artykule staramy się przedstawić wszechstronną i wzbogacającą wizję Centre Georges Pompidou, zachęcając czytelnika do refleksji i pogłębienia wiedzy na ten ekscytujący temat.

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Beaubourg”. Zobacz też: Beaubourg – album muzyczny Vangelisa.
Centre Georges Pompidou
National Center for Art and Culture Georges Pompidou
Ilustracja
Gmach główny Centrum Pompidou
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Miejscowość

Paryż

Adres

Place Georges-Pompidou
75004 Paryż, Francja

Styl architektoniczny

postmodernizm, high-tech

Architekt

Renzo Piano, Richard Rogers i Gianfranco Franchini

Wysokość całkowita

45,5 m

Wysokość do dachu

42 m

Kondygnacje

7 pięter

Powierzchnia użytkowa

103,305 m²

Rozpoczęcie budowy

1972

Ukończenie budowy

1977

Ważniejsze przebudowy

od października 1996 do stycznia 2000

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centre Georges Pompidou”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Centre Georges Pompidou”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Centre Georges Pompidou”
Ziemia48°51′38″N 2°21′08″E/48,860556 2,352222
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Centre Georges Pompidou zwany także Beaubourg, Rafineria) – budynek położony w paryskiej dzielnicy Beaubourg, w którym mieści się muzeum sztuki współczesnej (Musée National d’Art Moderne) oraz główna biblioteka publiczna stolicy Francji (Bibliothèque publique d’information).

Historia

W 1969 nowo wybrany prezydent Francji, Georges Pompidou, podjął decyzję utworzenia centrum kulturalnego na miejscu zwanym Plateau Beaubourg. Ogłoszono międzynarodowy konkurs architektoniczny, w którym zwyciężył postmodernistyczny projekt Renzo Piano i Richarda Rogersa. Budowę rozpoczęto w 1972, a w 1977 otwarcia Centrum dokonał Valéry Giscard d’Estaing.

W muzeum odbywają się cyklicznie wystawy rangi światowej. W 1983 muzeum zaprezentowało wystawę „Presences Polonaises”[1] na temat historii awangardowej sztuki polskiej. Pokazano dzieła Andrzeja Wajdy, Witkacego a także unikaty takie jak film Calling Mr. Smith (1943)[2] autorstwa Stefana Themersona, będący jednym z pierwszych na świecie antynazistowskich i antywojennych filmów przedstawiających kłamstwa i zbrodnie nazistowskich Niemiec i dokumentujący ich ofiary. Prezentacja filmu brytyjskiej i światowej opinii publicznej w czasie II wojny światowej zbiegła się w czasie z dramatyczną misją polskiego dyplomaty Jana Karskiego.

Od 2012 do 2017 przed budynkiem była prezentowana rzeźba Horizontal autorstwa Alexandra Caldera[3]. Rzeźba miała ponad 7,6 metra wysokości i przedstawiała figury geometryczne.

Konstrukcja

Centrum zostało zbudowane przez firmę Vinci w latach 1972-1977[4]. Konstrukcja budynku kosztowała 993 miliony nowych franków[4]. Przebudowa budynku odbywała się od października 1996 do stycznia 2000 i kosztowała 576 milionów franków[5]. Za oba projekty odpowiedzialny był inżynier Peter Rice, znany z konstrukcji dźwigarów staliwnych Gerberette(inne języki)[6].

Forma budynku

Widok na Georges-Pompidou Centre ze wzgórza Montmartre.

Ogólna struktura budynku jest oryginalnym pomysłem Piano i Rogersa, lecz silnie inspirowanym przez teoretyczny projekt Fun palace – idealnej przestrzeni widowiskowo-wystawienniczej, stworzony przez Cedrika Price’a. W 1973 Piano i Rogers zbudowali futurystyczny biurowiec włoskiej firmy meblowej B&B w Novedrate, który stał się prototypem Centrum Pompidou[7]. Budynek zajmuje powierzchnię placu. Wszystkie instalacje zostały wyprowadzone na zewnątrz i pomalowane na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji[8]. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty – instalacje elektryczne, czerwony – urządzenia odpowiedzialne za bezpieczeństwo, a zielony to wodociągi. Daje to wiele możliwości aranżacji i podziału przestrzeni wewnątrz budynku. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Budynek jest wyposażony w ogólnodostępny taras widokowy z kawiarnią na płaskim dachu umożliwiającym podziwianie panoramy Paryża[9].

W pobliżu znajduje się kolorowa Fontanna Strawińskiego zaprojektowana przez Niki de Saint Phalle i Jeana Tinguely z grupy Nouveau Réalisme utworzonej w Paryżu w 1960[10].

Filie

Filie muzeum znajdują się w Metzu (Francja)[11], w Maladze (Hiszpania)[12][13], w Brukseli (Belgia)[14] oraz w Szanghaju (Chińska Republika Ludowa)[15]. W przyszłości muzeum planuje również ekspansję do Meksyku[16][17] i Brazylii[17].

  • Konstrukcja budynku muzeum w Metzu
    Konstrukcja budynku muzeum w Metzu
  • Budynek muzeum w Maladze
    Budynek muzeum w Maladze

Przypisy

  1. ↑ https://www.centrepompidou.fr/media/document/b2/a7/b2a70a3c55cf499bcfc64124053da36b/normal.pdf
  2. ↑ L'œuvre Calling Mr Smith - Centre Pompidou , www.centrepompidou.fr (fr.).
  3. ↑ Calder Horizontal , archive.wikiwix.com .
  4. ↑ a b History of the VINCI Group: Centre Beaubourg à Paris , web.archive.org, 7 lutego 2012 .
  5. ↑ Centre Pompidou - Architecture of the building- Art culture musée expositions cinémas conférences débats spectacles concerts , web.archive.org, 4 grudnia 2008 .
  6. ↑ Centre Pompidou https://www.collinenotredameduhaut.com/de/decouvrir-la-colline/die-architekten/renzo-piano/
  7. ↑ 40 years of Piano's' building | B&B Italia , www.bebitalia.com (fr.).
  8. ↑ Patrick Sisson, Paris’s iconic Centre Pompidou: 8 things you didn’t know , Curbed, 23 stycznia 2017 (ang.).
  9. ↑ Le Georges | Toi Toi Mon Toit , toitoimontoit.fr (fr.).
  10. ↑ Les arts plastiques à l'école maternelle, 2004, DOI: 10.14375/np.9782725622989, ISBN 978-2-7256-2298-9 .
  11. ↑ Inauguration du Centre Pompidou de Metz - Présidence de la République , web.archive.org, 20 maja 2012 .
  12. ↑ Málaga’s mayor says the Pompidou is coming - The Art Newspaper , web.archive.org, 2014 .
  13. ↑ Málaga’s mayor wins race to open Russian museum and pop-up Pompidou - The Art Newspaper , web.archive.org, 30 marca 2015 .
  14. ↑ Centre Pompidou's Brussels satellite takes shape with announcement of winning architects , www.theartnewspaper.com .
  15. ↑ Centre Pompidou’s satellite space in Shanghai to open early November , www.theartnewspaper.com .
  16. ↑ Zarchiwizowana kopia. . .
  17. ↑ a b Pompidou plans to go global: focus is Brazil, India, China - The Art Newspaper , web.archive.org, 13 maja 2012 .

Linki zewnętrzne