Centralna Szkoła Partyjna PZPR

W tym artykule temat Centralna Szkoła Partyjna PZPR zostanie omówiony z różnych perspektyw, w celu zagłębienia się w jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Centralna Szkoła Partyjna PZPR jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach wiedzy, a jego wpływ jest odczuwalny w różnych aspektach życia codziennego. W całym artykule zostaną przeanalizowane różne badania i zeznania, które rzucą światło na Centralna Szkoła Partyjna PZPR, zapewniając czytelnikowi szersze i bardziej szczegółowe zrozumienie tego tematu. Ponadto przeanalizowane zostaną różne podejścia i opinie na temat Centralna Szkoła Partyjna PZPR, aby wzbogacić panoramę i przedstawić globalną wizję jego zakresu i wpływu.

Centralna Szkoła Partyjna PZPR
Centralna Szkoła im. J. Marchlewskiego
Central Party School of the Polish United Workers’ Party
KC PPR/PZPR
Godło
Ilustracja
b. siedziba Szkoły w Łodzi w al. Tadeusza Kościuszki 65 (do 1952)
Data założenia

1944

Data likwidacji

1957

Typ

szkoła partyjna PPR a później PZPR

Patron

Julian Marchlewski

Państwo

 Polska

Adres

Lublin, Łódź
Warszawa, ul. Rozbrat 44a

Dyrektor

Celina Budzyńska

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centralna Szkoła Partyjna PZPR”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Centralna Szkoła Partyjna PZPR”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Centralna Szkoła Partyjna PZPR”
Ziemia52°13′39″N 21°02′00″E/52,227500 21,033333
b. budynek siedziby Centralnej Szkoły Partyjnej PZPR w Warszawie przy ul. Rozbrat 44a (1954–1955)

Centralna Szkoła Partyjna PZPR im. Juliana Marchlewskiego (Centralna Szkoła im. J. Marchlewskiego[1] – CSP) – placówka kształcąca kadry partyjne PPR, a od 1948 PZPR. Od 21 marca 1950 im. Juliana Marchlewskiego. Do 14 sierpnia 1952 mieściła się w Łodzi, następnie w Warszawie.

Historia i działalność

Powstała w 1944 w Lublinie[2] jako Centralna Szkoła Partyjna PPR. Prawdopodobnie w II poł. 1945, a najpóźniej w 1946 przeniesiona do Łodzi. Od 1952 do 1957 funkcjonowała w Warszawie. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 nastąpiła zmiana nazwy na: Centralna Szkoła Partyjna PZPR.

Szkoła przygotowywała kadry dla aparatu wojewódzkiego i powiatowego[3].

Drugim dyrektorem szkoły była Celina Budzyńska (1945–1957)[4]. Funkcję zastępcy dyrektora pełniła w tym samym okresie Romana Granas (w latach po przełomie 1956 r. zaliczana do grona „puławian”).

Siedziba

Szkoła funkcjonowała w centrum Łodzi, przy al. T. Kościuszki 65, w budynku działającego do 1945 Niemieckiego Gimnazjum Reformowanego. W użytkowaniu posiadała też położony w pobliżu budynek przy ul. Wólczańskiej 95 (prawdopodobnie mieszkalny dla wykładowców) oraz trzy internaty – przy Kościuszki 46, Piotrkowskiej 147 i Wólczańskiej 51[5]. Po przeniesieniu do Warszawy mieściła się w budynku wybudowanym na potrzeby Wyższej Szkoły Dziennikarskiej (1936–1939) przy ul. Rozbrat 44a (1954–1955)[6].

Dyrektorzy

Centralny Ośrodek Szkolenia KC

W latach 1949–1955 przy szkole funkcjonował Centralny Ośrodek Szkolenia Partyjnego[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954.
  2. ↑ Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak: Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR.
  3. ↑ a b Ryszard Czaderna: Organizacja Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej we Wrocławiu na przykładzie: Projektu organizacji pracy w Międzywojewódzkiej Szkole PZPR w Łodzi wraz z diagramami organizacyjnymi Międzywojewódzkiej Szkoły Partyjnej w Łodzi i we Wrocławiu z roku 1952, Komunizm: system – ludzie – dokumentacja 2, 2013, s. 299.
  4. ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej Centralnego Aparatu PZPR, Warszawa 2000, s. 143.
  5. ↑ Książka telefoniczna Łodzi na 1946 r., s. 18.
  6. ↑ Spis telefonów województwa warszawskiego i m. st. Warszawy 1954, 1955.
  7. ↑ Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański, Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR 1948–1990, red. Krzysztof Persak, Warszawa 2000, s. 143.

Bibliografia

  • Czesław Kozłowski: Namiestnik Stalina, Polska Oficyna Wydawnicza BGW Warszawa 1993, ISBN 83-7066-233-1.
  • Włodzimierz Janowski, Aleksander Kochański: Informator o strukturze i obsadzie personalnej centralnego aparatu PZPR, 1948–1990, Instytut Studiów Politycznych PAN Warszawa 2000, s. 166, ISBN 83-88490-03-6.
  • Bartosz Cichocki, Krzysztof Jóźwiak, Najważniejsze są kadry. Centralna Szkoła Partyjna PPR/PZPR, Marcin Kula, Romuald Turkowski, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, ISBN 83-7436-041-0, OCLC 830835946.