Dzisiaj zajmiemy się bardzo ważnym tematem Camillo Cibotti, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Kwestia ta wzbudziła zainteresowanie wielu osób i wywołała intensywną debatę w całym społeczeństwie. Camillo Cibotti to temat będący przedmiotem badań, refleksji i analiz ekspertów z różnych dziedzin, którzy poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Camillo Cibotti, zbadamy jego wpływ w różnych obszarach i omówimy możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu.
![]() | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Biskup Iserni-Venafro | |||
Okres sprawowania |
od 2014 | ||
Biskup Trivento | |||
Okres sprawowania |
nominat | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
1 lipca 1978 | ||
Nominacja biskupia |
8 maja 2014 | ||
Sakra biskupia |
11 czerwca 2014 |
Data konsekracji |
11 czerwca 2014 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Camillo Cibotti (ur. 28 października 1954 we Casalbordino) – włoski duchowny katolicki, biskup Iserni-Venafro od 2014, biskup Trivento (nominat).
Święcenia kapłańskie otrzymał 1 lipca 1978 i został inkardynowany do archidiecezji Chieti. Pracował głównie jako duszpasterz parafialny. W latach 1985–1988 był ojcem duchownym w seminarium, a w latach 2005–2014 pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji[1].
8 maja 2014 papież Franciszek mianował go ordynariuszem diecezji Iserni-Venafro[1]. Sakry udzielił mu 11 czerwca 2014 metropolita Chieti-Vasto - arcybiskup Bruno Forte.
24 lutego 2025 został mianowany jednocześnie biskupem diecezji Trivento połączonej unią in persona episcopi z diecezją Iserni-Venafro[2].