W szerokim spektrum tematów, którymi porusza się obecne społeczeństwo, Brzęczak zielony wyróżnia się jako temat o absolutnym znaczeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na codzienne życie ludzi, wpływ na miejsce pracy czy znaczenie historyczne, Brzęczak zielony przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców w różnym wieku i o różnych profesjach. W tym artykule zbadamy różne aspekty Brzęczak zielony, od jego początków po dzisiejszą ewolucję, w celu zapewnienia globalnej perspektywy na ten szeroko dyskutowany temat.
| Nematus poecilonotus | |||
| Zaddach, 1876 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Brzęczak zielony | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
Brzęczak zielony (Nematus poecilonotus) – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.
Gatunek bardzo szeroko rozpowszechniony w Europie. Notowany w Austrii, na Białorusi, w Belgii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii we Francji w Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Obwodzie królewieckim, na Łotwie, w Niemczech, Polsce, na Słowacji, w Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii i we Włoszech[1].
Gąsienice ubarwione przeważnie zielono.[3]
Imago osiągają 6 - 8 mm długości.[3] Ubarwienie ciała zazwyczaj zielone, ewentualnie żółte. Górna strona tułowia zawsze żółta z trzema czarnymi plamami z których środkowa może zanikać; czarne plamy również na tergitach. Uda oraz golenie żółte lub żółtozielonkawe, tylne golenie zazwyczaj ciemniejsze. Wzdłuż tylnych ud często wąskie, ciemne pasy. Na głowie, między oczami, ciemna plama. Pterostygma częściowo zielona.[2]
Gatunek pospolity, związany z gatunkami z rodzaju brzoza.[3]
W ciągu roku występują dwie lub więcej generacji. Imago spotyka się od kwietnia. Gąsienice żerują na liściach brzóz latem i jesienią.[3]
Może występować na szkółkach leśnych lub roślinach ozdobnych, jednak nie powoduje większych szkód.[3].