Brzęczak porzeczkowy

W dzisiejszym świecie Brzęczak porzeczkowy stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie w historii czy znaczenie w nauce, Brzęczak porzeczkowy przyciągnął uwagę wielu osób. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i wymiary związane z Brzęczak porzeczkowy, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych kontekstach. Od jego początków po dzisiejszy wpływ – zagłębimy się w wyczerpującą analizę, aby lepiej zrozumieć jego implikacje i znaczenie w dzisiejszym świecie.

Brzęczak porzeczkowy
Nematus ribesii
(Scopoli, 1763)
Ilustracja
Larwy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Rodzina

pilarzowate

Rodzaj

Nematus

Gatunek

Nematus ribesii

Synonimy
  • Tenthredo ribesii Scopoli, 1763[1]
  • Euura ribesii (Scopoli, 1763)[1]
  • Hypolaepus ribesii (Scopoli, 1763)[1]
  • Kontuniemiana ribesii (Scopoli, 1763)[1]
  • Pteronidea ribesii (Scopoli, 1763)[1]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Brzęczak porzeczkowy[2] (Nematus ribesii) – gatunek owada z rzędu błonkoskrzydłych (Hymenoptera), z rodziny pilarzowatych.

Dorosłe samice osiągają 6–7 mm, a samce 5–6 mm długości ciała. Głowa jest czarna, zaś odwłok żółty. Tułów u samców jest głównie czarny, zaś u samic żółty z czarnymi znakami. Czułki samców są całe ciemne, zaś u samic mają jasny spód. Skrzydła samic mają brązowawe żyłki[3].

Owad ten jest szkodnikiem agrestu oraz białych i czerwonych odmian porzeczki zwyczajnej. Jako jego rośliny żywicielskie notowano również porzeczkoagrest oraz Ribes divaricatum[3].

Samica składająca jaja

Samice składają zielonkawobiałe jaja o długości 1,2 mm w wycięciach zrobionych w głównych żyłkach na spodzie liści rośliny żywicielskiej. Larwy klują się po 8–10 dniach. Są zielone z pomarańczowymi: pierwszym, częścią drugiego i dwoma ostatnimi segmentami ciała. Głowa, odnóża tułowiowe i przydatki analne są czarne. Występuje 7 par posuwek. Dochodzą do 20 mm długości. Ciało pokrywają błyszcząco czarne guzki, z których każdy ma przynajmniej jedną szczecinkę. W trakcie trwającego około 3 tygodni rozwoju larwalnego samice linieją 5, a samce 4 razy. Niebieskawozielone z żółtawopomarańczowym podbarwieniem na przedzie i tyle ciała przedpoczwarki kopią w glebie jamki i tam przepoczwarczają się w kokonach o długości 8–10 mm. Stadia przedpoczwarki i poczwarki trwają po około tydzień. W roku wydawane są trzy pokolenia, a stadium zimującym jest przedpoczwarka[3].

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie, zawleczony też do innych rejonów strefy umiarkowanej, w tym Ameryki Północnej[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Nematus ribesii (Scopoli, 1763), GBIF Secretariat , GBIF Backbone Taxonomy (ang.).
  2. ↑ J.W. Ruszkowski. Wyniki badań nad szkodliwą fauną Polski na podstawie materjałów z lat 1919 — 1930. „Rocznik Ochrony Roślin cz. B Szkodniki roślin”. 1 (1–3), s. 376, 1933. Warszawa. 
  3. ↑ a b c d David V. Alford: Pests of Fruit Crops: A Colour Handbook, Second Edition. Wyd. II. CRC Press, s. 396–397.