W dzisiejszym świecie Bogdan Zastawny jest tematem zainteresowania, który wywołuje różne opinie i debaty. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, społecznym czy zawodowym, Bogdan Zastawny przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Zjawisko to wywołało szeroką gamę badań, dyskusji i refleksji, które mają na celu zrozumienie i analizę różnych aspektów, które się na nie składają. Od swoich początków po możliwe przyszłe skutki, Bogdan Zastawny ewoluował i przekształcał się z biegiem czasu, stając się tematem ciągłego zainteresowania współczesnego społeczeństwa. W tym artykule zagłębimy się w złożoność Bogdan Zastawny, badając jego wiele aspektów i analizując różne stanowiska w tej sprawie.
Data i miejsce urodzenia |
20 września 1944 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec, działacz partyjny, menedżer |
Alma Mater | |
Stanowisko |
wiceprezydent Poznania (1984–1987), wicewojewoda poznański (1987–1990), członek zarządu województwa wielkopolskiego (2001–2002) |
Partia | |
Odznaczenia | |
![]() |
Bogdan Kazimierz Zastawny (ur. 20 września 1944 w Poznaniu) – polski polityk, samorządowiec, działacz partyjny i menedżer. W latach 1984–1987 wiceprezydent Poznania, w latach 1987–1990 wicewojewoda poznański, w latach 2001–2002 członek zarządu województwa wielkopolskiego.
Syn Stefana i Franciszki. Ukończył studia z inżynierii budownictwa lądowego na Politechnice Poznańskiej, uzyskał uprawnienia do kierowania robotami budowlanymi[1]. Działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej, był m.in. przewodniczącym zarządu uczelnianego i wojewódzkiego (do 1974) w Poznaniu. W 1969 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1974 należał do Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Poznaniu, gdzie doszedł do stanowiska zastępcy kierownika Wydziału Budownictwa i Gospodarki Miejskiej[2]. Od 1984 był wiceprezydentem Poznania[3], a w latach 1987–1990 zajmował stanowisko wicewojewody poznańskiego[4].
W III RP został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Pracował w Invest-Banku, a od 1999 do 2001 kierował poznańskim oddziałem Towarzystwa Ubezpieczeniowego Compensa (skąd odszedł po zarzutach o działanie na szkodę spółki)[4][5]. 26 listopada 2001 został członkiem zarządu województwa wielkopolskiego[6] (w miejsce Andrzeja Nowakowskiego). Zakończył pełnienie funkcji 19 listopada 2002. Później zajmował kierownicze stanowiska w różnych spółkach, m.in. porcie lotniczym Poznań-Ławica, PKS Poznań (prezes), przedsiębiorstwach budowlanych i turystycznych, a także prowadził własną firmę[7].
W 2005 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w działalności społecznej[8].