Bhaskaraćarja
W dzisiejszym świecie Bhaskaraćarja to temat, który budzi zainteresowanie wielu osób z różnych dziedzin. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę zawodową, osobistą czy akademicką, Bhaskaraćarja stał się tematem ciągłej debaty i dyskusji. Wraz z postępem technologii i globalizacją Bhaskaraćarja przejął istotną rolę we współczesnym społeczeństwie, zmieniając sposób, w jaki się komunikujemy, pracujemy i kształcimy. W tym artykule zbadamy różne aspekty Bhaskaraćarja i przeanalizujemy jego wpływ na nasze codzienne życie.
Bhaskaraćarja (sanskryt भास्कराचार्य, trl. Bhāskarācārya, czyli Bhāskara nauczyciel, Bhāskara II), (1114–1185) – indyjski matematyk i astronom, kierownik obserwatorium astronomicznego w Ujjainie[1]. Uznawany za kontynuatora prac żyjącego w VII wieku matematyka i astronoma Bhāskary I[2].
Na podstawie wersetów zawartych w jego głównym dziele, Siddhantasiromani,, ustalono, że urodził się w 1114 roku w miejscowości Vijjadavida (Vijjalavida), a przebywał w paśmie gór Satpura w obrębie Ghatów Zachodnich.
Dzieła
Jego głównym dziełam było Siddhantasiromani, składające się z czterech części. Wśród nich najlepiej opracowane zostały:
- Lilavati – poświęcone arytmetyce
- Bidźaganita – poświęcone algebrze
Pozostałe to:
- Grahaganita – poświęcony matematyce planetarnej,
- Golādhyāya – opisujący trygonometrię sferyczną i kosmografię.
Wkład
Podał geometryczny dowód twierdzenia Pitagorasa[3], a także oszacowanie liczby pi równe czyli około
Przypisy
- ↑ Bhaskara Aćarja, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- ↑ Bhaskara II. Encyclopedia Britannica. . (ang.).
- ↑ 53. Konferencja Studenckich Kół Naukowych Pionu Hutniczego.
Linki zewnętrzne
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Bhaskaraćarja w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) .
