Beta Canum Venaticorum

Dziś Beta Canum Venaticorum jest bardzo ważną kwestią, która wpływa na różne obszary społeczeństwa. Od początków do dzisiejszego wpływu Beta Canum Venaticorum był przedmiotem licznych badań, debat i dyskusji. Celem tego artykułu jest dokładne zbadanie wszystkich aspektów związanych z Beta Canum Venaticorum, od jego implikacji w życiu codziennym po znaczenie w dziedzinach akademickich i zawodowych. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Beta Canum Venaticorum we współczesnym społeczeństwie i jego dalszy wpływ w przyszłości.

Beta Canum Venaticorum
β CVn
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Psy Gończe

Rektascensja

12h 33m 44,545s[1]

Deklinacja

+41° 21′ 26,92″[1]

Paralaksa (π)

0,11849 ± 0,00020″[1]

Odległość

27,526 ± 0,047 ly
8,440 ± 0,014 pc

Wielkość obserwowana

4,25 ± 0,05m[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty karzeł

Typ widmowy

G0 V[1]

Promień

1,025 ± 0,050[2] R☉

Temperatura

5896 ± 145 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 8 CVn
2MASS: J12334454+4121270
Bonner Durchmusterung: BD+42°2321
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 470
Boss General Catalogue: GC 17127
Katalog Gliesego: GJ 475
Katalog Henry’ego Drapera: HD 109358
Katalog Hipparcosa: HIP 61317
Katalog jasnych gwiazd: HR 4785
SAO Star Catalog: SAO 44230
Chara, NGC 4530

Beta Canum Venaticorum (Chara, NGC 4530) – widoczna gołym okiem gwiazda znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Jej jasność obserwowana wynosi 4,25m. Znajduje się w odległości ok. 27,5 roku świetlnego od Słońca. W lipcu 1828 roku obserwował ją John Herschel i, podejrzewając ją o posiadanie mgławicy, umieścił w swoim katalogu obiektów mgławicowych[3][4]. Na współczesnych fotografiach nie widać żadnej mgławicy, spośród XIX-wiecznych astronomów tylko Wilhelm Tempel uznawał istnienie tej mgławicy, choć i on nie był do końca tego pewien[4].

Nazwa

Nazwa gwiazdy, Chara, wywodzi się z greckiego χαρά i oznacza „radość”[5]. Wprowadził ją Jan Heweliusz, formalnie wyróżniając Psy Gończe jako gwiazdozbiór i obdarzając psy imionami[6][7].

Właściwości fizyczne

Beta Canum Venaticorum to gwiazda podobna do Słońca[5], jej typ widmowy to G0 V, czyli jest żółtym karłem – gwiazdą należącą do ciągu głównego. Jest trochę większa od Słońca i ma zbliżoną masę, prawdopodobnie jest też sporo starsza, choć oszacowania jej wieku są bardzo różne[5]. Świeci ok. 18% jaśniej od Słońca[5]. Podejrzewano, że jest to gwiazda spektroskopowo podwójna[5], jednak najnowsze pomiary zmian prędkości radialnej tego nie potwierdzają[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Beta Canum Venaticorum w bazie SIMBAD (ang.)
  2. ↑ a b Gerard T. van Belle, Kaspar von Braun. Directly Determined Linear Radii and Effective Temperatures of Exoplanet Host Stars. „The Astrophysical Journal”. 694 (2), s. 1085, 2009-04-01. DOI: 10.1088/0004-637X/694/2/1085. (ang.). 
  3. ↑ Courtney Seligman: NGC 4530. Celestial Atlas. . (ang.).
  4. ↑ a b Harold G. Corwin Jr.: NGC 4530. Notes on the NGC objects, particularly those missing, misidentified, or otherwise unusual . 2018-01-24. . (ang.).
  5. ↑ a b c d e Jim Kaler: CHARA (Beta Canum Venaticorum). STARS . 2009-10-13. . (ang.).
  6. ↑ Jerzy Dobrzycki, Jarosław Włodarczyk: Historia naturalna gwiazdozbiorów. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 87, 127. ISBN 83-7255-125-1.
  7. ↑ Canes Venatici, the Hunting Dogs. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 115, 116. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  8. ↑ Noriyuki Katoh et al.. Determination of orbital elements of spectroscopic binaries using high-dispersion spectroscopy. „The Astronomical Journal”. 145 (2), s. 41, luty 2013. DOI: 10.1088/0004-6256/145/2/41. (ang.). 

Linki zewnętrzne