Bernard Miller

W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Bernard Miller, tematem, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie i dyskusję. Od lat Bernard Miller jest przedmiotem badań i analiz w różnych obszarach, budząc zainteresowanie ekspertów, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. Jego znaczenie w obecnym kontekście jest niezaprzeczalne, a jego wpływ był odczuwalny w różnych aspektach społeczeństwa. Dlatego w tym artykule proponujemy dokładne zbadanie i szczegółową analizę wszystkich aspektów Bernard Miller, w celu zapewnienia pełnej i aktualnej wizji tego bardzo istotnego tematu.

Bernard Zygmunt Miller
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1886
Kraków

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 1945
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Błękitna Armia
Wojsko Polskie

Formacja

Straż Graniczna II RP Straż Graniczna II RP

Jednostki

Syberyjska Brygada Piechoty
83 Pułk Piechoty
20 Pułk Piechoty
2 Batalion Graniczny

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
dowódca batalionu granicznego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Bernard Zygmunt Miller (ur. 1 maja 1886 w Krakowie, zm. 24 stycznia 1945 tamże) – polski piłkarz i trener oraz major piechoty Wojska Polskiego i inspektor Straży Granicznej.

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 33 pułku piechoty Obrony Krajowej. 4 sierpnia 1914 roku został mianowany chorążym rezerwy[1][2].

23 października 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich, w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Syberyjskiej Brygadzie Piechoty[3].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 pułku syberyjskim, późniejszym 83 pułku piechoty[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 442. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 83 pułku piechoty w Kobryniu[6]. W latach 1923–1924 dowodził III batalionem 83 pułku piechoty[7][8]. W latach 1925–1927 dowodził III batalionem 20 pułku piechoty w Krakowie[9].

31 października 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego[10][11]. 14 lutego 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[12]. Z dniem 30 listopada 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[13]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Częstochowa. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Pełnił wówczas służę w Straży Granicznej[14].

Kariera sportowa

Swoją przygodę z piłką rozpoczął w Cracovii, której był także działaczem. W 1911 roku przeniósł się do Łodzi, gdzie zasilił szeregi ŁKS-u. Występował na pozycji lewego łącznika. Prócz gry w klubie, był także opiekunem (pierwszym trenerem) łódzkich piłkarzy.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916 ↓, s. 73.
  2. ↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 150, 350.
  3. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 41 z 27 października 1920 roku, poz. 978.
  4. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 216, 773.
  5. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 34.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 553.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 364, 403.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 317, 347.
  9. ↑ Obsada pułków piechoty w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 269.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 329.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 119, 170.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 77.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18 października 1929 roku, s. 330.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 908.
  15. ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie straży granicznej”.
  16. ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Trenerzy ŁKS Łódź
  1. ↑ trener tymczasowy