W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Beniamin Vogel, badając jego wiele aspektów i wpływ na nasze codzienne życie. Od swoich początków po obecną ewolucję, poprzez swoje znaczenie w kulturze popularnej i wpływ na różne dziedziny, Beniamin Vogel zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. Dzięki szczegółowej i wyczerpującej analizie odkryjemy powody, które sprawiają, że Beniamin Vogel jest tematem niewyczerpanego zainteresowania, a także konsekwencje, jakie ma on dla współczesnego społeczeństwa. Przygotuj się na zanurzenie się w ekscytującą podróż, która doprowadzi Cię do lepszego zrozumienia wpływu, jaki Beniamin Vogel ma na nasze środowisko i na nasz sposób postrzegania otaczającego nas świata.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Beniamin Vogel (ur. 5 maja 1945 w Aksu, w Kazachstanie[1]) – polski muzykolog. Specjalizuje się w socjologii muzyki, instrumentoznawstwie, historii instrumentów muzycznych (ze szczególnym uwzględnieniem historii fortepianu i skrzypiec) oraz praktyce wykonawczej muzyki dawnej[2][3].
Egzamin dojrzałości zdał w Świdnicy, w 1962 roku. W 1968 roku, po ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej II Stopnia w Wałbrzychu, rozpoczął studia w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Pracę magisterską Przemysł muzyczny w Królestwie Polskim 1815-1830 obronił tam w 1973 roku[3], dysertację Instrumenty muzyczne w kulturze Królestwa Polskiego 1815-1914 pod opieką prof. Andrzeja Chodkowskiego w 1977 roku[2]. W 1986 roku przebywał na stypendium naukowym w Polish Studies Center w Bloomington (Uniwersytet Indiany, USA)[3]. Habilitację – broniąc pracy Budownictwo fortepianów na ziemiach polskich od połowy XVIII w. do II wojny światowej – uzyskał w 1988 roku[2]. W 1992 roku przebywał na półrocznym stypendium naukowym w Institute for Advanced Studies in the Humanities w Edynburgu (Szkocja)[3]. W 1997 roku uzyskał tytuł docenta w Instytucie Muzykologii i Historii Sztuki Uniwersytetu w Lund (Szwecja)[1][2].
W latach 1978–1994 był wykładowcą w IMUW[1][3], od 1979 do 1982 roku wykładał również w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[1]. W latach 1981–1989 był kierownikiem Stacji Naukowo-Badawczej IMUW w Bydgoszczy; od 2003 roku profesorem Katedry Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Szczecińskiego[2].
Od 1977 roku[3] jest członkiem Sekcji Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich[2]. W latach 1978–1994 był rzeczoznawcą Ministerstwa Kultury i Sztuki w zakresie zabytkowych instrumentów[3]. Jest członkiem Rady Naukowej Muzeum Historii Przemysłu w Opatówku, a w latach 1986–1992 był tam Kustoszem Działu Fortepianów[1]. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Lutników (od 2008[3]), American Musical Instrument Society (od 1990[3]), Svenska samfundet för musikforskning (od 1995[3])[2]. W latach 2007–2011 był członkiem Rady Programowej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[3]. Od 2013 roku jest członkiem honorowym Stowarzyszenia Polskich Stroicieli Fortepianów[3]. Współtworzy portal Instytutu Muzyki i Tańca Fortepian w zbiorach polskich[3].