W tym artykule przyjrzymy się Bartłomieja Capitanio i jego wpływowi na dzisiejsze społeczeństwo. Bartłomieja Capitanio to temat, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od czasu pojawienia się Bartłomieja Capitanio wywołał debatę i refleksję w różnych sektorach, co doprowadziło do dogłębnej analizy jego konsekwencji. W tym sensie interesujące jest dowiedzieć się więcej o Bartłomieja Capitanio i jego ewolucji w czasie, a także o jego znaczeniu w bieżącym kontekście. Dlatego w kilku następnych wierszach zagłębimy się w liczne aspekty Bartłomieja Capitanio i jego rolę we współczesnym społeczeństwie.
dziewica | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci |
26 lipca 1833 |
Czczona przez | |
Beatyfikacja | |
Kanonizacja | |
Wspomnienie |
Bartłomieja Capitanio, właśc. wł. Bartolomea Capitanio (ur. 13 stycznia 1807 w Lovere we Włoszech, zm. 26 lipca 1833 tamże) – tercjarka franciszkańska (OFS), współzałożycielka Zgromadzenia Sióstr Maryi Dziewicy (Suore di Maria Bambina) zwanego Córkami Miłości, święta Kościoła katolickiego.
Bartłomieja Capitanio była najstarszą córką Modesto i Catherine Canossi Lovere.
W 1825 otworzyła w swoim domu małą szkołę. W późniejszym czasie została kierowniczką miejscowego szpitala. Współpracowała ze św. Wincencją Gerosą, która po jej śmierci kontynuowała jej plany związane z nowym zgromadzeniem Sióstr Maryi Dziewicy (Córkami Miłości), mającym na celu edukację oraz opiekę nad chorymi. Zgromadzenie to zostało oficjalnie uznane w 1840 roku. Bartolomea Capitanio zmarła na gruźlicę w 1833 roku w Lovere[1].
Dniem jej wspomnienia liturgicznego jest dzienna pamiątka śmierci.
Została beatyfikowana w dniu 30 maja 1926 przez Piusa XI, a kanonizowana przez Piusa XII w dniu 18 maja 1950 roku[2].