Badami
W tym artykule zbadamy Badami z zupełnie nowej perspektywy, analizując wszystkie otaczające go aspekty, aby zapewnić pełny i szczegółowy przegląd tego tematu. Od jego powstania do dzisiejszego wpływu, kompleksowo zbadamy każdy aspekt Badami, aby pomóc zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w różnych kontekstach. Poprzez szeroko zakrojone badania i multidyscyplinarne podejście będziemy starali się rzucić światło na Badami i rozwikłać otaczające go tajemnice. Syntetyzując różne źródła i punkty widzenia, postaramy się przedstawić rygorystyczną i obiektywną analizę Badami, umożliwiając czytelnikowi głębsze zagłębienie się w ten ekscytujący temat.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Powierzchnia |
10.9 km² |
| Wysokość |
586 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+08357 |
| Kod pocztowy |
587201 |
Położenie na mapie Karnataki  | |
Położenie na mapie Indii  | |
 15°54′53″N 75°40′36″E/15,914722 75,676667
| |
Badami – zabytkowe miasto w południowych Indiach (Karnataka), na wyżynie Dekan. Położone w okręgu Bagalkot, 500 km na północny zachód od Bangaluru. Zbudowane nad jeziorem u stóp klifów z czerwonego piaskowca. Było ono stolicą królów we wczesnym okresie panowania dynastii Ćalukjów rządzących Dekanem w VI–VII wieku. Słynie z wykutych w skałach i wolno stojących świątyń, z których najbardziej znana jest poświęcona Śiwie (grota nr 1), Wisznu (groty nr 2 i 3) i dżinijskim świętym (grota nr 4). Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 27 tys. Język kannada.
Historia
Pulakeśin I (pan. 543–566) przeniósł do Badami stolicę swego królestwa. Stąd Pulakesśin II (pan. 610–642) ruszył na północ na wojnę z Harszą z Kanaudźu i na południe walczyć z Pallawami z Kanćipuram. Zainicjowane w 612 najazdy Ćalukjów na Kanźćipuram, spowodowały zajęcie miasta przez Pallawów (w 654 r). Pulakeśin zginął, dopiero jego następca Wikramaditja I (pan. 696–733) zwyciężył Pallawów. Miasto zawdzięcza mu długotrwały pokój. Niestety za panowania Wikramaditji II (733–744) znów dochodzi do wojen z Pallawami. Jego syn zaś przegrywa z Rasztrakutami.
Opis zabytków
Wykute w kamieniu groty świątynne
- Grota nr 1
Składa się ze schodów prowadzących przez wspartą na filarach werandę do sali z kolumnami, w tylnej ścianie której wykuto sanktuarium z lingą. Uwagę największą przyciągają wizerunki Harihary (po lewej), Śiwy z Nandinem (po prawej) i obok płaskorzeźba 18-ramiennego tańczącego Śiwy (jedno z najwcześniejszych wyobrażeń w Nataradźi w Karnatace). Strop też ozdobiony płaskorzeźbami.
- Grota nr 2
W głębi przedsionka fryz Wisznu pod postacią dzika Warahy (po lewej) i Triwikramy (po prawej).
- Grota nr 3
Uwieczniono tu datę 578. Na ścianach ślady malowideł. Na werandzie znajduje się ogromny posąg czteroramiennego Wisznu z orłem Garudą u stóp. Wisznu siedzi na zwiniętym wężu Adiśeszy, którego pięć rozpostartych kapturów osłania jego koronę. Ponadto w tej grocie posąg Naransihy.
- Grota nr 4
Ściany i kolumny ozdobiono tu powstałymi w XI i XII wieku wizerunkami dżinijskich tirthankarów.
Świątynia Bhutanatha
Z VII i XI wieku, umiejscowiona nad jeziorem.
Bibliografia
- Podróże z pasją. Indie. Warszawa: Rough Guides / Global PWN, 2011, s. 783–789. ISBN 83-85001-89-1.
- Przewodnik National Geographic. Indie. Warszawa: National Geographic Society, 2003, s. 234. ISBN 83-89019-35-3.
- Przewodniki Wiedzy i Życia. Indie. Warszawa: Hachette Livre Polska, 2003, s. 439. ISBN 83-7448-611-2.
