BAC Three-Eleven

W następnym artykule zagłębimy się w fascynujący świat BAC Three-Eleven. Zbadamy jego pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. BAC Three-Eleven był obiektem zainteresowania i badań ekspertów z różnych dziedzin, wywołując debaty i badania, które przyczyniły się do wzbogacenia wiedzy na ten temat. W tym artykule zanurzymy się w jego różnych aspektach i spróbujemy zrozumieć jego znaczenie w naszym codziennym życiu.

BAC Three-Eleven
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

British Aircraft Corporation

Typ

samolot pasażerski

Załoga

2

Dane techniczne
Napęd

2 x silniki turbowentylatorowe Rolls-Royce RB.211-61

Ciąg

222,4 kN każdy

Wymiary
Rozpiętość

44,8 m

Długość

56,15 m

Wysokość

13,20 m

Masa
Startowa

136 980 kg

Osiągi
Prędkość przelotowa

965 km/h

Zasięg

2 775 km (z 245 pasażerami)
1 850 km (z 300 pasażerami)

Dane operacyjne
Liczba miejsc
do 300

BAC Three-Eleven (BAC 3-11) – niezrealizowany projekt brytyjskiego, szerokokadłubowego samolotu pasażerskiego będącego zmodyfikowaną i powiększoną wersją wcześniejszej konstrukcji firmy British Aircraft Corporation, samolotu BAC One-Eleven.

Historia

BAC 3-11 miał być szerokokadłubowym rozwinięciem udanego konstrukcyjnie i komercyjnie samolot BAC One-Eleven. Na początku lat 70. XX wieku, brytyjscy konserwatyści po wygraniu wyborów i utworzeniu rządu zaczęli wspierać idee budowy nowego samolotu przez British Aircraft Corporation. Poprzedni laburzystowski rząd nie był zainteresowany nową maszyną, zwłaszcza że w 1967 roku podpisał porozumienie o dofinansowaniu rozwoju i budowy nowych europejskich samolotów pasażerskich, zdolnych do transportowania 100 lub więcej pasażerów na krótkich i średnich dystansach, które miały konkurować z amerykańskimi maszynami. Projekt określano mianem "Airbus". Ze strony Brytyjczyków w projekcie wziął udział Hawker Siddeley. W toku dalszych ustaleń 18 grudnia 1970 roku powołano do życia spółkę Airbus, której pierwszym samolotem miał być Airbus A300. Przychylny wobec nowego projektu British Aircraft był również Rolls-Royce, który liczył na zamówienia na swoje silniki RB207 do Airbus A300, jednak aby zachęcić potencjalnych odbiorców ze Stanów Zjednoczonych, konsorcjum Airbusa do napędu nowych samolotów wybrało silniki General Electric CF6. Zaniepokojony taki obrotem sprawy rząd brytyjski oraz Rolls-Royce zaczęli wspierać projekt BAC 3-11. Z budowy A300 nie wycofał się natomiast Hawker Siddeley, który pozostał głównym wykonawcą skrzydeł dla tej maszyny. W zaistniałej sytuacji rządy Francji i Niemiec, pozostałych partnerów w konsorcjum Airbusa zaczęły naciskać na rząd Wielkiej Brytanii, aby nie finansował konkurencyjnego względem A300 samolotu. Podobne naciski wywierane były również z drugiej strony Atlantyku, gdyż Amerykanie niechętnym okiem patrzyli na rządową pomoc dla wytwórni lotniczych. Biorąc pod uwagę rachunek zysków, czyli brytyjski udział Hawker Siddeleya w produkcji Airbusa A300 i strat, czyli nadszarpnięcie stosunków pomiędzy wyspiarzami a ich kontynentalnymi partnerami Francją i Niemcami oraz tradycyjnym sojusznikiem, Ameryką, Brytyjczycy wycofali się z rządowego finansowania projektu British Aircraft Corporation i w 1971 roku projekt BAC Three-Eleven został odłożony do archiwum.

Linki zewnętrzne

Bibliografia