Błotniak czarnogłowy

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Błotniak czarnogłowy, badając jego liczne aspekty, znaczenia i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Błotniak czarnogłowy był przedmiotem zainteresowania i debaty w całej historii, będąc tematem, który odbił się echem w różnych obszarach i kontekstach. Od jego początków do dzisiejszego wpływu, zbadamy jego wpływ na różne aspekty życia, od poziomu osobistego po globalny. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę będziemy starali się dogłębnie zrozumieć, czym jest Błotniak czarnogłowy i dlaczego jest tak ważny, oferując panoramiczną wizję zachęcającą do refleksji i wiedzy.

Błotniak czarnogłowy
Circus melanoleucos[1]
(Pennant, 1769)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Circus

Gatunek

błotniak czarnogłowy

Synonimy
  • Falco melanoleucos Pennant, 1769
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Błotniak czarnogłowy (Circus melanoleucos) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Wędrowny; gniazduje we wschodniej, a zimuje w południowej i południowo-wschodniej Azji. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Taksonomia

Po raz pierwszy gatunek opisał Thomas Pennant w 1769 na podstawie holotypu ze Sri Lanki. Nadał mu nazwę Falco melanoleucos[3]. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza błotniaka czarnogłowego w rodzaju Circus[4]. Jest to gatunek monotypowy[4][3].

Morfologia

Długość ciała wynosi 43–50 cm; rozpiętość skrzydeł 110–125 cm; masa ciała samca 254–325 g, masa ciała samicy 390–455 g[3]. Samiec charakterystyczny; czarna głowa i pierś kontrastują z białym spodem ciała. Wierzch ciała czarny, podobnie jak pokrywy skrzydłowe średnie i lotki I rzędu wyróżniające się na tle szarej pozostałej części skrzydła. Krawędź skrzydła biała. Samica przypomina samicę błotniaka stepowego (C. macrourus) i łąkowego (C. pygargus), jednak spód skrzydła jest jaśniejszy, z węższymi paskami na lotkach, rzadszym paskowaniem na pokrywach podskrzydłowych i bardziej szarymi lotkami, a także cechuje się bardziej szarym ogonem z węższymi paskami[5].

Zasięg występowania

Błotniaki czarnogłowe gniazdują na obszarze od południowej Syberii (Zabajkale) i wschodniej Mongolii na wschód po okolice Amuru i północno-wschodnie Chiny. Odnotowano również lęgi w północnej Mjanmie i północno-wschodnich Indiach (Asam). Zimowiska ciągną się od Indii i Sri Lanki po południowe Chiny, Borneo i Filipiny[3].

Ekologia i zachowanie

Na terenach lęgowych błotniaki czarnogłowe zamieszkują suche stepy, doliny rzeczne, łąki, bagna, niecki jezior, mokradła na wybrzeżach, pola ryżowe i trzcinowiska. Żywią się niewielkimi gryzoniami, płazami, małymi ptakami i ich pisklętami. Podobnie jak inne błotniaki, zdobyczy szukają latając nisko ponad ziemią lub siedząc na ziemi[6].

Lęgi

Na Syberii okres składania jaj przypada na maj, w północnej Mjanmie najprawdopodobniej na kwiecień[3], w Rosji, poza Syberią, na koniec maja[6]. Gniazdo umieszczone jest na ziemi, w wysokich trawach, trzcinach albo szuwarach, niekiedy na krzewach[3]. Zniesienie liczy 3–6 jaj o białej skorupce[6].

Status

IUCN uznaje błotniaka czarnogłowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988[7]. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[2].

Przypisy

  1. ↑ Circus melanoleucos, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Circus melanoleucos, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Orta, J., Boesman, P. & Marks, J.S.: Pied Harrier (Circus melanoleucos). del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive . 2017. .
  4. ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). . (ang.).
  5. ↑ Richard Grimmett, Carol Inskipp, Tim Inskipp: Birds of the Indian Subcontinent: India, Pakistan, Sri Lanka, Nepal, Bhutan, Bangladesh and the Maldives. Bloomsbury Publishing, 2016, s. 114.
  6. ↑ a b c Deshmukh, Ajit; Naoroji, Rishad K.; Saharudin, Muhd Hakim & Scott, Don: Pied Harrier Circus melanoleucus. Global Raptor Information Network, 2 grudnia 2012. .
  7. ↑ Pied Harrier Circus melanoleucos. BirdLife International. .

Linki zewnętrzne