Awadhuta

W dzisiejszym świecie Awadhuta stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie na polu zawodowym czy rolę w historii, Awadhuta przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę upływu czasu znaczenie zrozumienia i głębokiej analizy wszystkiego, co jest związane z Awadhuta, staje się oczywiste, ponieważ jego wpływ przekracza granice i obejmuje wiele aspektów codziennego życia. W tym artykule zagłębimy się w świat Awadhuta, aby zbadać jego różne aspekty i odkryć jego prawdziwy wpływ na dzisiejszy świat.

Asceci tradycji Naga sadhu podczas procesji na święcie kumbhamela

Awadhuta (dewanagari अवधूत, trl. avadhūta, ang. avadhuta) – termin pochodzący z dharmicznych religii Indii, odnosi się do ekscentrycznego typu mistyków lub świętych, którzy wznieśli się ponad cielesną świadomość[1], dualność[2] oraz światowe troski i postępują bez uwzględniania standardowej społecznej etykiety.

Takie osobowości są uznawane za wolne od świadomości ego i „wędrują wolni jak dzieci” poprzez oblicze ziemi. Awadhuta nie identyfikuje się ze swoim ciałem i umysłem. Mówi się, że taka osoba jest czystą świadomością w ludzkiej formie. Awadhuci odegrali znaczącą rolę w historii wielu tradycji jogi, wedanty i bhakti. Jest to również imię w marathi.

Rodzaje awadhutów

Brahmanirwantantra to tekst opisujący jak rozróżnić awadhutów różnego rodzaju:

  • Bramhawadhuta: awadhuta z urodzenia, pojawiający się w jakiejkolwiek klasie społecznej. Kompletnie obojętny na świat i światowe troski.
  • Śaiwawadhuta: awadhuta który przyjął wyrzeczony sposób życia (sannjasa), często z zaniedbanymi długimi włosami (jata), lub ubierający się na sposób śiwaitów, spędzający prawie cały swój czas w transie (samadhi) lub medytacji.
  • Wirawadhuta: osoba taka wygląda jak sadhu znaczący swoje ciało czerwoną pastą sandałową i noszący szafronowe szaty. O długich włosach „uczesanych wiatrem”. Na szyi nosi malę z rudrakszy lub wisiorek z kości. W ręce trzyma drewnianą laskę (danda). Dodatkowo zawsze ma ze sobą małą siekierę (paraśu) lub mały bębenek (damaru).
  • Kulawadhuta: osoby takie powinny przyjąć inicjacje do Kaula Sampradaja. Jest bardzo trudno rozpoznać takie osoby. One nie noszą żadnych zewnętrznych znaków, które mogłyby pomoc ich odróżnić od innych. Specjalnością tych osób jest bycie i życie tak jak zwykli ludzie. Mogą przejawić siebie w formie królów lub ojców rodziny.

Związek z Nath sampradaya

Nath Sampradaja jest rodzajem tradycji awadhutów. W tej linii (sampradaja) do roli Guru i jogi przywiązywane jest szczególnie duże znaczenie. Dlatego też najważniejszy tekst w tej linii to Awadhutagita. Stan Śri Gorakszanath, prekursora tradycji nathów, jest uważany za najwyższą formę awadhuta.

Upaniszada Awadhuta

Awadhutopaniszad ma numer 79 według kanonu Muktika. Jest to upaniszada z grupy sannjasa kojarzona z Czarną Jadźurwedą (Krysznajadźurweda).

Awadhutagita

Avadhutagita jest mistycznym tekstem adwajty. Tematem Awadhutagity jest natura awadhuty. Jej autorstwo tradycyjnie przypisuje się Dattatreji.

Postacie awadhutów

Zobacz też


Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ Tradycja siddhów a siddhayoga. W: Małgorzata Sacha-Piekło: Tam gdzie pustka staje się światłem. Symbol światła w doktrynie i praktykach siddhajogi. Wyd. 1. Kraków: Zakład Wydawniczy >>NOMOS <<, 1999, s. 49. ISBN 83-85527-92-3. Cytat: świętymi żyjącymi w stanie ponad świadomością ciała.
  2. ↑ Słownik/Awadhut. W: Swami Muktananda: Dokąd idziesz? Przewodnik podróży duchowej wraz ze słownikiem ważnych pojęć, terminów, osób.. Wprowadzenie Swami Durgananda, Przekład KT. Wyd. 1. Wrocław: Rękodzielnia Arhat, 2002, s. 138. ISBN 83-85358-55-0.