Avempace
W dzisiejszym artykule zajmiemy się tematem Avempace, zagadnieniem, które wzbudziło duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Avempace to temat, który w ostatnim czasie był przedmiotem debat i kontrowersji, dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie jego znaczenia i wpływu na nasze życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Avempace, od jego pochodzenia i historii po dzisiejsze znaczenie. Ponadto omówimy różne punkty widzenia i opinie, które istnieją wokół Avempace, w celu zaoferowania pełnej i wzbogacającej wizji tego bardzo istotnego tematu. Przygotuj się na zanurzenie w ekscytującym świecie Avempace i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania to wydanie!
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
filozof, uczony |
Ibn Bājjah (Abū Bakr Muḥammad ibn Yaḥyā ibn al-Sāyigh al-Tujībī al-Andalusī al-Saraqustī, zlatynizowane: Avempace, ur. 1095 w Saragossie, zm. 1138/39 w Fezie) – muzułmański filozof działający na terenie obecnej Hiszpanii. Łączył myśl Arystotelesa z neoplatonizmem. Zajmował się także matematyką i naukami przyrodniczymi[1].
Poglądy filozoficzne
Jego najważniejszą pracą był nieukończony traktat Tadbīr al-motawaḥḥid (The rule of the solitary). Praca ta przez długi czas była znana wyłącznie z analizy, którą opracował Mojżesz z Narbonne. Oryginał pracy odkrył Miguel Asín Palacios. Zdaniem Avempace celem człowieka jest zjednoczenie się z intelektem czynnym, będącym emanacją boskości i osiągnięcie przez to doskonałości, która umożliwiłaby bycie obywatelem idealnego państwa. Z powodu niedoskonałości istniejących instytucji państwowych takie dążenie możliwe jest tylko w samotności. Dusza dążącej do doskonałości jednostki zaczyna partycypować w formach zawierających coraz mniej materii, aż osiągnie stan form czysto duchowych[2].
Wkład w fizykę
Polemizował z poglądami Arystotelesa. Krytykował twierdzenie, że czas spadania ciała jest wprost proporcjonalny do oporu zewnętrznego ośrodka. Według niego byłoby to prawdą, gdyby prędkość zależała tylko i wyłącznie od oporu. Powoływał się przy tym na obserwacje, że ciała niebieskie poruszają się z różnymi prędkościami okresowymi, a wg fizyki Arystotelesa nie powinny doświadczać oporu. Na tej podstawie Avempace uznał, że istnieje naturalna prędkość, która jest ograniczana wprost proporcjonalnie do oporu środowiska. Koncepcja ta prowadziła do wniosku, że ruch w próżni miałby skończoną prędkość, co także było niezgodne z fizyką Arystotelesa. Jego poglądy na ten temat zostały przedstawione przez Awerroesa[3].
Przypisy
- ↑ Britannica.
- ↑ Encyclopedia.com.
- ↑ Grant 2005 ↓, s. 120–122.
Bibliografia
- Edward Grant: Średniowieczne podstawy nauki nowożytnej. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2005. ISBN 83-7469-045-3.
Linki zewnętrzne
- Josep Puig Montada, Ibn Bâjja [Avempace], Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 29 stycznia 2023, ISSN 1095-5054 (ang.).
- Avempace, Encyclopædia Britannica (ang.).
- Avempace (ang.), Encyclopedia.com, .