Autochrom

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Autochrom, temacie, który niewątpliwie z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie wielu osób. Temat ten został poruszony z różnych perspektyw i wywołał szeroką debatę w społeczeństwie. Przez lata Autochrom był przedmiotem studiów i badań, co doprowadziło do ważnych odkryć i postępów w tej dziedzinie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Autochrom i przeanalizujemy jego wpływ na różne obszary życia. Ponadto przeanalizujemy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Autochrom, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat.

Autochrom lub autochrome (szklane kolorowe płyty światłoczułe)[1] – proces otrzymywania fotografii barwnych na płytach szklanych w postaci diapozytywów. Pionierem techniki autochromowej był XIX-wieczny fotograf Louis Ducos du Hauron z Francji, a jego wynalazek wprowadzili do produkcji w roku 1907 bracia Lumière[2].

Przy zastosowaniu metody autochromu początkowo nie było możliwe uzyskanie barwnych fotografii na papierze, a jedynie podczas projekcji. Na początku XX wieku rozpoczęto wydawanie pierwszych albumów z kolorowymi fotografiami, a nie jak dawniej z malowanymi czarno-białymi zdjęciami. Pierwszą polską książką z fotografiami kolorowymi wykonanymi w technice autochromu jest Malownicza Polska Tadeusza Rzący z 1910.

W autochromie szklana płyta pokryta była barwną mozaiką mikroskopijnych ziarenek skrobi ziemniaczanej w kolorach zielonym, niebieskim i czerwonym, a całość pokryta była emulsją panchromatyczną do fotografii czarno-białej[1]. Podczas ekspozycji światło przenikało przez różnokolorowe ziarenka, a po wywołaniu do pozytywu powstawał barwny obraz w naturalnych kolorach. Wadą była konieczność stosunkowo długiego, co najmniej kilkusekundowego czasu naświetlania płyt autochromowych i używania statywu.

Autochromy charakteryzowały się niską czułością i dużym ziarnem[1]. Autochromy w postaci szklanych płyt były wyjątkowo kosztowne w przeciwieństwie do materiałów do fotografii czarno-białej[1]. W 1931 bracia Lumière zaprezentowali autochrom w postaci błony fotograficznej ciętej, a następnie dwa lata później w postaci filmu fotograficznego do aparatów małoobrazkowych[3]. Zaprzestano produkcji autochromów w 1956[4].

Galeria

  • Stanisław Wilhelm Lilpop – autoportret, 1909 r. – polski przemysłowiec i entuzjasta fotografiki
    Stanisław Wilhelm Lilpop – autoportret, 1909 r. – polski przemysłowiec i entuzjasta fotografiki[5]
  • Jeden z pierwszych polskich autochromów wykonano w Krakowie w 1915 r.
    Jeden z pierwszych polskich autochromów wykonano w Krakowie w 1915 r.
  • Piramidy w Gizie na autochromie w 1914 r.
    Piramidy w Gizie na autochromie w 1914 r.
  • Wieża Eiffla na autochromie w 1914 r.
    Wieża Eiffla na autochromie w 1914 r.
  • Fotografia z okresu I wojny światowej wykonana techniką autochromu
    Fotografia z okresu I wojny światowej wykonana techniką autochromu
  • Dom w Sztokholmie na autochromie z 1930 r. Popularność autochromów zmalała w poł. lat 30. XX w., kiedy pojawiły się nowe filmy kolorowe Kodachrome i Agfacolor.
    Dom w Sztokholmie na autochromie z 1930 r. Popularność autochromów zmalała w poł. lat 30. XX w., kiedy pojawiły się nowe filmy kolorowe Kodachrome i Agfacolor[4].
  • Opera w Sztokholmie w 1934 r.
    Opera w Sztokholmie w 1934 r.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Zeszyty Tatrzańskie – Od dagerotypu do fotopocztówki , web.archive.org, 2013 .
  2. ↑ Mathieu Hautemulle: Shedding Light on the Autochrome. CNRS international magazine . . (ang.).
  3. ↑ Najstarsze barwne fotografie w technice autochromu pokazują świat sprzed 100 lat w kolorze | Fotopolis.pl , fotopolis.pl (pol.).
  4. ↑ a b Alticolor, l’autochrome sur film , lechronoscaphe.com (fr.).
  5. ↑ Jarosław Wojciechowski, Pierwsze kolorowe zdjęcia Warszawy , warszawa.wyborcza.pl, 1 lutego 2016 (pol.).